Μπορεί να φανταστεί κανείς έναν Γερμανό στρατηγό που έχει συλληφθεί όμηρος και τον Βρετανό απαγωγέα του να απαγγέλλουν μαζί αρχαίους ελληνικούς στίχους; Αυτό ακριβώς συνέβη στην Κρήτη το 1944.

Η ιστορία της απαγωγής του Γερμανού διοικητή της Κρήτης, Χάινριχ Κράιπε, είναι γνωστή. Ακόμα και στις λεπτομέρειές της. Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ (1915-2011) στο βιβλίο του «Η εποχή της δωρεάς» διηγείται ότι ένα πρωί, με θέα τις κορφές του Ψηλορείτη, ο στρατηγός Κράιπε αρχίζει να απαγγέλλει στα λατινικά την ωδή του Οράτιου για το χιονισμένο βουνό Soracte. Και ο Λι Φέρμορ (φωτογραφία) που είχε επίσης κλασική παιδεία συνεχίζει στα λατινικά τη στροφή, για τα δέντρα που τρίζουν από το βάρος του χιονιού και τα παγωμένα ποτάμια. Και ανάμεσα στον απαγωγέα και τον όμηρο αποκαθίσταται έτσι ένας είδος σεβασμού πάνω στη βάση μιας κοινής παράδοσης, μέχρι να φθάσουν στην ακτή και ο στρατηγός Κράιπε να παραδοθεί προς μεταφορά στην Αίγυπτο.

Μάλλον ο Λι Φέρμορ δεν έγραψε τα πάντα για το τι διαμείφθηκε ανάμεσά τους μέχρι να φθάσουν στην ακτή. Τα είπε όμως προφορικά, όπως αποκαλύπτει με επιστολή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung ο ερευνητής της στρατιωτικής ιστορίας Χορστ Μπόογκ. «Κατά τη διάρκεια της μακράς διαδρομής μέχρι την ακτή απήγγελλαν κάθε τόσο μαζί ελληνικούς στίχους. Μετά τον πόλεμο έγιναν φίλοι.»

Η λατινική ωδή ήταν η αρχή, μετά πέρασαν στον Ομηρο. Και υποθέτουμε ότι ο Κρητικός αντάρτης που ήταν μαζί τους μάλλον δεν θα απήγγελλε κι αυτός, και όχι μόνο επειδή δεν του ήταν οικεία η ερασμιακή προφορά του Βρετανού και του Γερμανού. Ο Γερμανός κατακτητής και ο Βρετανός σύμμαχος συνεννοούνται σε ένα υψηλότερο επίπεδο, επειδή αισθάνονται την ελληνική αρχαιότητα ως κοινή κληρονομιά. Ο Νεοέλληνας που είναι παρών παραμένει μέχρι τέλους βωβό πρόσωπο.

DEUTSCHE WELLE