Πλήθος κόσμου, συγγενείς, φίλοι, εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου καθώς και άνρθωποι του πνεύματος και της τέχνης, αποχαιρέτησαν το Λεωνίδα Κύρκο στο Α΄ Νεκροταφείο.
Στην πολιτική κηδεία, που ο ίδιος είχε ορίσει, είχε εκφράσει την επιθυμία να υπάρξει ένας μόνον επικήδειος - αυτός του Φώτη Κουβέλη. Αποχαιρετώντας τον, ο ηγέτης της Δημοκρατικής Αριστεράς αναφέρθηκε στη «φωτεινή, πολυεπίπεδη προσωπικότητα, που διακρινόταν από τη μαχητικότητα, την πολιτική οξυδέρκεια, την προσήνεια και τη δεινή ρητορική ικανότητα».
Ανατρέχοντας στη συμμετοχή του στους αγώνες της αριστεράς, στις φυλακίσεις και τις διώξεις του, ο κ. Κουβέλης ιδιαιτέρως υπογράμμισε την έμφαση που απέδιδε «στην επανάσταση στη σκέψη και τις πρακτικές του αριστερού κινήματος. Πίστευε στην Αριστερά των ανοιχτών οριζόντων, έβλεπε την πολιτική οραματικά και δημιουργικά, ήθελε η πολιτική της αριστεράς νά ΄ναι σύγχρονη, τολμηρή και συμφιλιωτική, εκρηκτική, ΝΑ ΄ναι αποστολή στην υπηρεσία του έθνους και των κοινωνικά αδύναμων».
«Οι αντιλήψεις που έσπειρε ο Λεωνίδας», σημείωσε ακόμη, μεταξύ άλλων, κ. Κουβέλης, «για την ανανέωση της σχέσης της αριστεράς με τη δημοκρατία, την ενωμένη Ευρώπη, τον σεβασμό στην αντίθετη άποψη, την καταδίκη της ρητορικής πλειοδοσίας, την εγκατάλειψη των φανατισμών, την απόλυτη απόρριψη της βίας, τον πολιτικό πολιτισμό, εξακολουθούν να μην είναι δεδομένα στον τόπο μας. Ο ίδιος όμως είχε την απάντηση -"είναι οι εποχές άνυδρες και το χώμα ξερό" έλεγε και συμπλήρωνε: "έχουμε όμως τους σπόρους και θα συνεχίσουμε"».
«Ένα έχω να σας πω - μπείτε στη σύγκρουση ιδεών, αλλά όχι στη βία και τη μισαλλοδοξία». Αυτό το μήνυμα άφησε γραπτό, ως αποχαιρετισμό του ο Λεωνίδας Κύρκος το 2006 και το διάβασε σήμερα ο γιος του Μίλτος, κατά τη διάρκεια της πολιτικής κηδείας.
«Φεύγω», έλεγε στον αποχαιρετισμό του ο Λ. Κύρκος, «ζήσαμε μια συναρπαστική περιπέτεια κι έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου στον αγώνα για το δίκιο και την ανθρωπιά. Να συνεχίσετε τον αγώνα για τον σοσιαλισμό με ελευθέρια και δημοκρατία, γιατί δεν έχει άλλη λύση ο κόσμος».
Στη σορό του ιστορικού ηγέτη της ανανεωτικής Αριστεράς παραστάθηκαν από νωρίς το μεσημέρι διαδοχικά φίλοι του και συναγωνιστές από την Αντίσταση, τον ΣΥΝ και την "Αυγή", «παιδιά» του από τον «Ρήγα Φεραίο», από τις γυναίκες, τη νεολαία, τους καλλιτέχνες και την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η επικήδειος τελετή ξεκίνησε με μια φυσαρμόνικα που έπαιξε το τραγούδι του Θεοδωράκη, σε στίχους Μανώλη Αναγνωστάκη «και προχωρούσα μέσα στη νύχτα», ενώ το φέρετρο συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία ο ήχος από ένα βιολί που έπαιξε την αγαπημένη στον Λ. Κύρκο «ωδή στη χαρά» από την "Ενάτη" του Μπετόβεν.
Στον αποχαιρετισμό του Λ. Κύρκου βρέθηκαν από νωρίς ο Μανώλης Γλέζος, ο Κων. Μητσοτάκης, ο Κων. Στεφανόπουλος, ο Πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, οι υπουργοί Χρ. Παπουτσής, Ηλ. Μόσιαλος, Ν. Σηφουνάκης και Φ. Σαχινίδης, η Βάσω Παπανδρέου, ο Ι. Βαρβιτσιώτης, η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, ο Αντ. Λιβάνης, ο Μιχ. Σταθόπουλος, ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης, ενώ λίγο αργότερα έφτασε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο Απ. Κακλαμάνης, ο Αλ.Τσίπρας, ο Κ. Γείτονας, η Τ. Μπιρμπίλη, η Άννα Νταλάρα και χιλιάδες άλλοι.
