Εξάμηνη καθυστέρηση για μια υπογραφή καταλογίζει στην ηγεσία του υπουργείου Υποδομών σχετικά με το έργο «¶κτιο - Αμβρακία», ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Δημοσίων Έργων της ΝΔ, Μ. Χαλκίδης.
Σύμφωνα με τον κ. Χαλκίδη, «το έργο, μήκους 46,5 χλμ., προϋπολογισμού κόστους 338 εκ. ευρώ (κόστος κατασκευής - απαλλοτρίωσης) μελετήθηκε επί κυβερνήσεως ΝΔ και δημοπρατήθηκε στις 2 Ιουνίου 2009, σε τέσσερις εργολαβίες. Αναδείχθηκαν οι μειοδότες και ο φάκελος του έργου στάλθηκε στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο έδωσε το "πράσινο φως" για την υπογραφή της σύμβασης κατασκευής του έργου».
«Το Σεπτέμβριο», πρόσθεσε, «λόγω εκλογών, η σύμβαση δεν υπογράφηκε. Σήμερα, επιτέλους, έβαλε την υπογραφή του ο Υπουργός Υποδομών, μετά από καθυστέρηση ενός εξαμήνου, προκειμένου το έργο να εγγραφεί στο ενεργητικό του. Αυτή είναι η αλήθεια. Μια απλή υπογραφή χρειαζόταν».
Απαντώντας το υπουργείο Υποδομών αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι το έργο της οδικής σύνδεσης Αμβρακίας - Ακτίου είχε βασικά προβλήματα, τα οποία, όπως σημειώνεται, είναι τα εξής:
«* Δεν ήταν μελετητικά ώριμο, αφού την ίδια στιγμή που δημοπρατούνταν η κατασκευή του έργου δημοπρατούνταν και η οριστική μελέτη εφαρμογής.
* Δεν προβλεπόταν η σύνδεση του οδικού άξονα με την Ιόνια Οδό.
* Δεν είχαν προετοιμαστεί και υπογραφεί οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις για τις απαλλοτριώσεις.
* Δεν είχε διασφαλισμένη την χρηματοδότηση, αφού ο κ. Σουφλιάς δεν είχε κάνει την ανακατανομή των κοινοτικών πόρων που απαιτούνταν για το έργο αυτό, προκειμένου να μην διαμαρτυρηθεί πιθανότατα κάποια άλλη περιοχή της χώρας, απ’ όπου θα έπρεπε να απενταχθεί κάποιο έργο ανάλογου κόστους».
Τονίζεται δε ότι «οι ανάδοχοι ανακηρυχθήκαν με εκπτώσεις πάνω από 50%. Θυμίζουμε ότι ο κ. Σουφλιάς άλλαξε το θεσμικό πλαίσιο για την ανάθεση των έργων με βασικό επιχείρημα τον περιορισμό των μεγάλων εκπτώσεων και πέτυχε ακριβώς το αντίθετο, υπονομεύοντας την κατασκευή των έργων και την ομαλή ολοκλήρωση των συμβάσεων».
Όπως υποστηρίζει το υπουργείο Υποδομών, «αυτή η πρακτική της παρελθούσας κυβέρνησης οδήγησε σε συνεχείς παρατάσεις και συμπληρωματικές συμβάσεις, που οδηγούσαν με τη σειρά τους στον πολλαπλασιασμό του κόστους του έργου, στην αδιαφάνεια και στην άρνηση της Ε.Ε. να χρηματοδοτήσουν αυτά τα έργα».
