H Ιρανή Νεγκάρ Αζιζμοραντί είναι 32 ετών και ασχολείται με τον κινηματογράφο. Μισεί το καθεστώς. Αλλά δεν θέλει φυσικά να επιτεθεί στη χώρα της η Δύση, δεν θέλει να ξαναζήσει έναν πόλεμο όπως εκείνον ανάμεσα στο Ιράν και το Ιράκ που σημάδεψε τα νιάτα της. Τις προάλλες τηλεφώνησε από μια πόλη της κεντρικής Τουρκίας στον Ρότζερ Κόεν των New York Times. Ζει εκεί προσωρινά, καθώς η αίτησή της για χορήγηση πολιτικού ασύλου εξετάζεται από μια υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών.

Στις 17 Ιουλίου του 2009, ενώ λάμβανε μέρος σε μια αντικυβερνητική διαδήλωση, άνδρες της ασφάλειας τη συνέλαβαν, έβαλαν το κεφάλι της σε έναν υπόνομο, άρπαξαν την τσάντα και τη φωτογραφική της μηχανή και της έσπασαν το χέρι. «Ηξερα ότι θα επέστρεφαν», είπε. Κατάφερε λοιπόν να ανανεώσει το διαβατήριό της και να πετάξει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί αποφάσισε να ζητήσει άσυλο στη Βρετανία. Οι γονείς της της δάνεισαν χρήματα κι εκείνη πλήρωσε 10.000 δολάρια για ένα πλαστό ιταλικό διαβατήριο, για να μεταβεί πρώτα στο Ναϊρόμπι, κι από εκεί στο Λονδίνο. Κι έτσι η Νεγκάρ πήγε στην Αφρική, πέρασε τέσσερις ημέρες στο Ναϊρόμπι και συνελήφθη στο αεροδρόμιο. Την απείλησαν ότι θα την εξέδιδαν στο Ιράν. «Όχι, θα με σκοτώσουν», τους είπε. Κι έτσι την έβαλαν σε ένα αεροπλάνο και την έστειλαν πίσω στην Κωνσταντινούπολη μέσω Ντουμπάι. Στην Κωνσταντινούπολη την κράτησαν πέντε εβδομάδες. Και ο όρος για να αφεθεί ελεύθερη ήταν να μεταβεί στην κεντρική Τουρκία και να περιμένει το αποτέλεσμα της αίτησής της για χορήγηση ασύλου.

Η καρδιά της βρίσκεται στο Ιράν. Αλλά, θέλει να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πηγή: New York Times, ΑΠΕ-ΜΠΕ