Λίγο μετά τις 7 το πρωί μιας παγωμένης ημέρας του Οκτωβρίου του 2006, η αστυνομία κτύπησε την πόρτα του Ούβε και της Χαναλόρε Ρομάικε, στο Μπίσινγκεν της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Το ζευγάρι και τα τρία τους παιδιά που ήταν στο σπίτι κράτησαν την ανάσα τους, ελπίζοντας οι αστυνομικοί να φύγουν.
Αλλά εκείνοι ήταν αποφασισμένοι. Ο Ούβε, δάσκαλος πιάνου, άνοιξε τελικά την πόρτα. Λίγο αργότερα, οι αστυνομικοί αποχώρησαν παίρνοντας μαζί τους τα παιδιά.
Ποιο ήταν το έγκλημα των Ρομάικε; Oτι εκπαίδευαν τα παιδιά τους στο σπίτι, σε μια χώρα που κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι παράνομο, αλλά θεωρείται ιδιαιτέρως ύποπτο και αντικοινωνικό. Ένα γερμανικό δικαστήριο αποφάσισε πρόσφατα ότι η εκπαίδευση στο σπίτι ισοδυναμεί με τη δημιουργία «παραλλήλων κοινωνιών». Ετσι, οι αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι των Ρομάικε για να πάρουν τα παιδιά και να τα στείλουν στο σχολείο.
Η οικογένεια έφυγε από τη Γερμανία τον Αύγουστο του 2008 και κατέφυγε στην Αμερική, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Και τον περασμένο Ιανουάριο, ένας δικαστής στο Τενεσί ικανοποίησε το αίτημά τους με το επιχείρημα ότι αν επιστρέψουν στη Γερμανία διατρέχει κίνδυνο η ζωή τους.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για την απόφαση αυτή, με την «Ντι Βελτ» να ισχυρίζεται ότι οι Ρομάικε κάνουν κακό στα παιδιά τους. Αν όμως οι δημοσιογράφοι είχαν κάνει τον κόπο να μιλήσουν με την οικογένεια - γράφουν οι Τimes- ίσως να είχαν καταλήξει σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα.
Η απεσταλμένη της βρετανικής εφημερίδας επισκέφθηκε την οικογένεια στο Τενεσί και βρήκε ανθρώπους ήρεμους και ευγενείς. Τα παιδιά μελετούσαν ήσυχα στο σαλόνι, ακόμη κι η 4χρονη Νταμάρις. «Θα αγωνιστώ μέχρι το τέλος», λέει η 37χρονη μητέρα τους. «Ο νόμος αυτός πρέπει να αλλάξει».
Σύμφωνα με τις γερμανικές εφημερίδες, οι Ρομάικε είναι πιστοί Χριστιανοί. Ο 38χρονος Ούβε παραδέχεται ότι είναι θρησκευόμενος, αλλά τονίζει ότι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την απόφαση που πήραν. «Θέλουμε απλώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με ελευθερία και αυτάρκεια», λέει.
Η εκπαίδευση στο σπίτι είναι ένα επίμαχο ζήτημα σε όλο τον πλανήτη, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να αποτελεί προκάλυμμα για παιδική κακοποίηση. Οι υπέρμαχοι αυτής της μεθόδου απαντούν ότι τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο και συναναστρέφονται παιδιά διαφόρων ηλικιών αντιμετωπίζουν εξίσου μεγάλους κινδύνους να πέσουν θύματα κακοποίησης.
Η Χαναλόρε είχε κακή εμπειρία από το σχολείο, καθώς οι συμμαθήτριές της της συμπεριφέρονταν πολύ άσχημα. Ανησύχησε πολύ, έτσι, όταν ο μεγαλύτερος γιος της, ο Ντάνιελ, κλείστηκε στον εαυτό του, όταν πήγε στο Δημοτικό. Κι ανησύχησε ακόμη περισσότερο όταν η κόρη της, η Λίντια, άρχισε να παραπονιέται για πονοκεφάλους και στομαχόπονους. Το ζευγάρι αναζήτησε άλλα σχολεία στο κρατίδιο, αλλά δεν βρήκε τίποτα ικανοποιητικό. Δεν είχαν ακούσει τίποτα για εκπαίδευση στο σπίτι μέχρι την ημέρα που ένας φίλος τους έφερε σε επαφή με άλλα άτομα που χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο.
Τον Σεπτέμβριο του 2006, το ζευγάρι άρχισε να κάνει μαθήματα κατ' οίκον στον Ντάνιελ (που ήταν τότε 9 ετών), τη Λίντια (8) και τον Γιόσουα (6). Περίμεναν ότι μπορεί οι αρχές να τους επέβαλαν κάποιο πρόστιμο και έπαθαν σοκ, όταν η αστυνομία πήρε εκείνο το πρωί τα παιδιά. «Αν η αστυνομία είχε έλθει την πρώτη ημέρα, ίσως να τα παρατούσαμε», λέει ο Ούβε. «Αλλά είχαν περάσει ήδη έξι εβδομάδες και ήμασταν πια αποφασισμένοι». Ετσι, όταν η αστυνομία επέστρεψε ύστερα από δέκα ημέρες για να ξαναπάει τα παιδιά στο σχολείο, η οικογένεια είχε ειδοποιήσει τους γείτονες και τα μέσα ενημέρωσης. Τελικά, η αστυνομία έκανε πίσω και οι τοπικές αρχές πλήρωσαν ένα δάσκαλο να πηγαίνει στο σπίτι δύο φορές την εβδομάδα για δύο με τρεις ώρες τη φορά.
Αλλά το σύστημα δεν λειτούργησε. Και η οικογένεια αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι της, να εγκαταλείψει τη χώρα και να πάει στην Αμερική. Ξέρουν ότι η κατ' οίκον εκπαίδευση δεν είναι για όλο τον κόσμο. Αλλά σ' εκείνους φαίνεται σωστό και είναι αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω.
Πηγή: The Times, ΑΠΕ-ΜΠΕ
