Ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του ιαπωνικού θεάτρου Νο, ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα εμφανίζεται μαζί με το θίασό του στο Ηρώδειο στις 16 Ιουνίου, για να παρουσιάσει την σπονδυλωτή παράσταση «Σανμπασό (κυόγκεν) - Η Σούτρα της Μεγάλης Σοφίας (Νο)».
Φορέας μιας μεγάλης θεατρικής παράδοσης που περνάει από γενιά σε γενιά, ο Ροκούρο Γκένσο είναι ο 56ος επικεφαλής της οικογένειας Ουμεγουάκα που ασχολείται με την τέχνη του Νο εδώ και αιώνες.
Ο ίδιος ανέβηκε στη σκηνή σε ηλικία τριών ετών και σε πολύ νεαρή ηλικία έδειξε τη διάθεσή του για πειραματισμό και επαναδιαπραγμάτευση των κλασικών έργων του θεάτρου Νο. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ανανεωτές του θεατρικού αυτού είδους κι έχει τιμηθεί πολλές φορές ως σκηνοθέτης και ερευνητής για τις καινοτόμες προσεγγίσεις του.
Ο προπάππος του ήταν αυτός που όχι μόνο έσωσε το θέατρο Νο από την εξαφάνιση, αλλά και το σύστησε στη Δύση. Ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα, έρχεται με ιδιαίτερη συγκίνηση στο Ηρώδειο, 45 χρόνια μετά από την εμφάνιση του πατέρα του, στον ίδιο χώρο.
Το ιαπωνέζικο δράμα Νο, που κατά τους μελετητές παρουσιάζει πολλές αναλογίες με την αρχαία ελληνική τραγωδία, είναι μία τέχνη που γεννήθηκε τον 14ο αιώνα. Η λέξη «νο» σημαίνει ταλέντο, ικανότητα, επιδεξιότητα και είναι ενδεικτική για το επί σκηνής θέαμα: αντίθετα με το δυτικό θέατρο, οι ηθοποιοί του Νο διηγούνται τις ιστορίες τους όχι τόσο μέσω του λόγου, αλλά κυρίως μέσα από τον συνδυασμό χειρονομιών, λόγου, χορού και τραγουδιού.
Η ιδιαιτερότητα του Νο έγκειται στο ότι βασίζεται σε πολύ διαφορετικούς κώδικες επικοινωνίας από αυτούς του δυτικού κόσμου, αποτελώντας έτσι μία μαγευτική εμπειρία για το δυτικό θεατή. Οι μάσκες είναι βασικό στοιχείο της παράστασης. Εκτός από το θέατρο Νο, παράλληλη πορεία έχει ακολουθήσει και η πιο κωμική του μορφή, το Κυόγκεν, το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της παράστασης.
Αρχικά, οι παραστάσεις ήταν ένα είδος δέησης για ειρήνη, ευημερία και μακροημέρευση και απευθύνονταν στην ανώτερη τάξη, ωστόσο η εξάπλωση που γνώρισε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ήταν τεράστια.
¶νθισε ιδιαίτερα κατά τη δυναστεία των Tokugawa (1603–1867) και μετά την πτώση της, που συνέπεσε με την κατάργηση της φεουδαρχίας, βρέθηκε στα όρια της εξαφάνισης ως θεατρικό είδος. Ωστόσο, μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, το ενδιαφέρον για το θέατρο Νο ανανεώθηκε.
Σκηνοθεσία: Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα. Ερμηνεύουν οι : Νορισίγκε Γιαμαμότο Χιρογιόσι Έντο, Νοριχίντε Γιαμαμότο, Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα, Γιουκινόρι Τακάο, Ναοτάκα Κακούτο, Τακαγιούκι Ματσουγιάμα, Κόχε Καγουαγκούτσι, Κενκίτσι Τονόντα. Βοηθός διευθυντή σκηνής (υποβολέας»: Σιντάρο Μπαν. Χορός: Γιοσιμάζα Κάνζε, Μασαμίτσι Γιαμαζάκι, Μοτονόρι Ουμεγουάκα, Μιτσούρου Φουρουκάγουα, Ακιχίριο Τακάο, Χιρομίτσι Ταμόι.
Πληροφορίες: Εισιτήρια: 50 € (Διακεκριμένη Ζώνη), , 40 € (Ζώνη Α’), 30 € (Ζώνη Β’), 20 € (Ζώνη Γ’), 15 € (¶νω διάζωμα & μειωμένο), 10 € (φοιτητικό και ΑΜΕΑ). Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 16 Ιουνίου, ώρα έναρξης 21:00, Φεστιβάλ Αθηνών.
