Πολύ πίσω από το προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμα έχουν μείνει στη Βραζιλία τα έργα για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014.
Πριν από τρία χρόνια, όταν η μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής κέρδιζε με την υποψηφιότητά της το τουρνουά, ο πρόεδρος Λουίζ Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα υποσχόταν περιπαικτικά, πως ούτε οι Αργεντινοί (οι οποίοι θεωρούνται κακόπιστοι από τους Βραζιλιάνους) δεν θα μπορούσαν να ασκήσουν κριτική. Εν έτει 2010, όμως, η ανησυχία για το κατά πόσο θα είναι έτοιμη η χώρα, όλο και μεγαλώνει.
Η πρόοδος των εργασιών για την κατασκευή των νέων σταδίων και των υποδομών έχει μείνει πολύ πίσω κυρίως λόγω διαφθοράς και κακού προγραμματισμού και ήδη η FIFA πιέζει να μειωθεί από 12 σε 10 ο αριθμός των πόλεων που θα φιλοξενήσουν τη διοργάνωση.
Η πρόοδος των εργασιών για την κατασκευή των νέων σταδίων και των υποδομών έχει μείνει πολύ πίσω κυρίως λόγω διαφθοράς και κακού προγραμματισμού και ήδη η FIFA πιέζει να μειωθεί από 12 σε 10 ο αριθμός των πόλεων που θα φιλοξενήσουν τη διοργάνωση.
Η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν έχει διστάσει να παραδεχθεί και δημοσίως τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν διαμέσου του γενικού της γραμματέα, Ζερόμ Βάλκε, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα δεικτικός σε δηλώσεις του.
«Είναι απίστευτο το πόσο πίσω βρίσκεται η Βραζιλία. Πολλές διορίες έχουν εξαντληθεί και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν βρίσκονται στο σωστό δρόμο», τόνισε σε δημοσιογράφους στη Νότια Αφρική.
Μέχρι και ο υπουργός αθλητισμού της Βραζιλίας, Ορλάντο Σίλβα, παραδέχθηκε τις πολλές καθυστερήσεις: «Πρέπει να επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας.
Σύμφωνα με το υπάρχον σχέδιο, το Μουντιάλ θα φιλοξενήσουν 12 διαφορετικές πόλεις. Από αυτές, στις πέντε (Σαλβαδόρ, Ρεσίφε, Κουιάμπα, Μανάου και Νατάλ) χρειάζεται να κατασκευαστούν καινούργια στάδια, ενώ στις υπόλοιπες επτά θα πρέπει να γίνουν μεγάλες βελτιώσεις στα ήδη υπάρχοντα γήπεδα. Πάντως, σε διάφορα ρεπορτάζ βραζιλιάνικων ΜΜΕ, μόνο σε έξι πόλεις έχουν αρχίσει ορισμένες εργασίες.
Όπως εξηγεί ο Ρικάρντο Αραούχο, οικονομολόγος και ειδικός στη διαχείριση σταδίων, το πρόβλημα ξεκινάει από την επιλογή των πόλεων. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, Ρικάρντο Τεξέιρα, επέμενε να διοργανωθεί το Μουντιάλ σε 12 πόλεις, αντί σε 10 όπως συνηθίζεται, κυρίως επειδή θέλει να κερδίσει τη συμμαχία όλων των τοπικών παραγόντων στην προσπάθειά του να διαδεχθεί τον Σεπ Μπλάτερ στην προεδρία της FIFA.
Έτσι, όμως, η επιλογή των πόλεων δεν έγινε βάσει του ποιες έχουν ισχυρές ομάδες και πολλούς φιλάθλους, αλλά περισσότερο με γεωγραφικά και πολιτικά κριτήρια. Το αποτέλεσμα είναι πόλεις, όπως η Μπελέμ με ισχυρές ομάδες και χιλιάδες φιλάθλους, να παραγκωνιστούν για το Μανάου και άλλες περιοχές, όπου οι σύλλογοί τους παλεύουν στις μικρότερες κατηγορίες με την υποστήριξη μόνο λίγων χιλιάδων φίλων τους.
Και η κατασκευή των γηπέδων δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Ακόμα και τα έργα υποδομών βρίσκονται πολύ πίσω. Η υπερταχεία των πολλών δισεκατομμυρίων που θα ένωνε το Ρίο ντε Τζανέιρο με το Σάο Πάολο βρίσκεται πίσω από το αρχικό χρονοδιάγραμμα, την ώρα που το οδικό δίκτυο μεταξύ των πόλεων βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Σε ότι αφορά τα αεροδρόμια της χώρας, στην πλειονότητά τους είναι πολύ μικρά και ήδη δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν όλη την κίνηση των αεροπλάνων.
Πρόβλημα αποτελεί και η έλλειψη στις περισσότερες πόλεις (σε όλες ουσιαστικά, πλην Ρίο και Σάο Πάολο) ικανών ξενοδοχειακών μονάδων, που θα χρειαστούν για τη φιλοξενία εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών.
Αν, πάντως, κάτι πάει στραβά, υπάρχει πάντοτε και εναλλακτικό σχέδιο. Όταν ρωτήθηκε ο Σεπ Μπλάτερ, ποια χώρα θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, εφόσον η Βραζιλία δεν τα καταφέρει, η απάντηση του Ελβετού παράγοντα ήταν σύντομη και περιεκτική: «Η Νότιος Αφρική είναι και θα παραμείνει το σχέδιο Β».
