Στη Γερμανία της κρίσης εκείνο που ενδιέφερε τα συνδικάτα πρωτίστως ήταν η διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Ενα μέτρο που εφαρμόστηκε ήταν του μειωμένου ωραρίου εργασίας ή της ευέλικτης εργασίας, με απόθεμα ρεπό, αντί υπερωρίες.

Στις αρχές του 2009, 1,4 εκατ. εργαζόμενοι υπάγονταν στο μέτρο της "τεχνητής ανεργίας" (λιγότερες βάρδιες εβδομαδιαίως). Στα τέλη του έτους, ο αριθμός τους περιορίστηκε σε 100.000.

Τον Ιούνιο του 2009, 19 χιλιάδες εργαζόμενοι στις γερμανικές μονάδες της Siemens ετίθεντο περιοδικά σε "τεχνητή ανεργία" (15% του συνόλου του προσωπικού). Aπό το φθινόπωρο του ίδιου έτους, ο γερμανικός όμιλος φαινόταν ότι υπερβαίνει την κρίση, καθώς οι παραγγελίες κατέγραψαν διψήφιο ποσοστό αύξησης, ως προς το φθινόπωρο του 2008, οπότε ξεσπούσε η διεθνής κρίση.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, η εταιρεία έθεσε τέλος στο μέτρο της "τεχνητής ανεργίας" σε όλες ανεξαιρέτως τις μονάδες της στη Γερμανία, ανακοινώνοντας ότι "είναι περιττό", μετά τη γενικευμένη άνοδο της ζήτησης σε όλη τη Γερμανία, ιδίως σε ό,τι αφορά τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Οι παραγγελίες της Siemens στο β' τρίμηνο του έτους αυξήθηκαν κατά 22% στα 20,87 δισ. ευρώ.