Ενας ρώσος πολιτικός της αντιπολίτευσης, τον οποίο η τηλεόραση δεν καλεί ποτέ, στον οποίο το εθνικό ραδιόφωνο δεν προσφέρει ποτέ βήμα, και από τον οποίο οι εφημερίδες της Μόσχας δεν ζητούν ποτέ άρθρα, δήλωσε πρόθυμος να μιλήσει στις επαρχιακές εφημερίδες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας (στη Ρωσία υπάρχουν 11 ωριαίες ζώνες) και να δώσει αποκλειστικές συνεντεύξεις σε όποιον το ζητήσει.
Ο τρόπος επικοινωνίας θα ήταν είτε το Internet, είτε το τηλέφωνο, αφού- όσο απίστευτο κι αν φαίνεται- πολλές εφημερίδες της περιφέρειας δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη το Internet.
Κάθε μήνα, ο πολιτικός αυτός δίνει καμιά τριανταριά συνεντεύξεις που δημοσιεύονται σε έντυπα όπως «Η φωνή των βετεράνων του Κρασνομέλ» ή «Οι υποθέσεις της Ιστρα». Παρόλο που διευθύνει μια παράνομη οργάνωση, έχει τη δυνατότητα να εκφράζει τις απόψεις του, χωρίς να τον ενοχλεί κανείς. Υπάρχουν βέβαια κάποιες εφημερίδες που αρνούνται να δημοσιεύσουν τις απόψεις του, αλλά το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία, ή από υπερβάλλοντα ζήλο. Ισως ακόμη να φοβούνται ότι μια μέρα θα πέσουν στα χέρια του Πούτιν και ανησυχούν για τις συνέπειες. Είναι βέβαια κάπως δύσκολο να φανταστεί κανείς τον ρώσο πρωθυπουργό να διαβάζει τα «Αγροτικά Νέα της περιφέρειας Τσερνοπόλ».
Το περιθώριο ελιγμών του επαρχιακού Τύπου, γράφει ο 35χρονος συγγραφέας, δημοσιογράφος και ακτιβιστής Ζαχάρ Πριλέπιν στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ογκονιόκ, είναι εξίσου ή ακόμη πιο μεγάλο από εκείνο της «Ηχώς της Μόσχας», ενός ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού που θεωρείται οχυρό της αντιπολίτευσης. Όπως γράφει ο Πριλέπιν, οι δημοσιογράφοι μπορούν να θίξουν οποιοδήποτε θέμα, αρκεί να μην τα βάλουν με τους ιδιοκτήτες του εντύπου. Μπορούν να επικρίνουν την Ενωμένη Ρωσία (το κόμμα που ασκεί την εξουσία), τη Δούμα στο σύνολό της ή οποιονδήποτε βουλευτή. Μπορούν να επιτεθούν στην αστυνομία, τους δικαστές ή τους εισαγγελείς, αν και μερικές φορές, είναι αλήθεια, επιδίδονται σε απλουστεύσεις.
Ο περιφερειακός Τύπος ανήκει σε μικρούς βαρόνους, που τον χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν κάποιο αξίωμα. Παρά τις πολυετείς περιφερειακές μάχες μεταξύ ανθρώπων της εξουσίας, όμως, ο Τύπος έχει κρατήσει την αξιοπρέπειά του. Και αμφισβητεί διαρκώς τη νομιμότητα της εξουσίας, μιας εξουσίας που θεωρεί τον εαυτό της αποτελεσματικό, γενναιόδωρο, έξυπνο, σχεδόν άγιο. Ο ίδιος ο όρος «επαρχιακός Τύπος» είναι παραπλανητικός, αφού παραπέμπει σε μια καθυστέρηση. Η ελπίδα τώρα είναι αυτός ο Τύπος να κάνει καλό και στην πρωτεύουσα. Σε αντίθετη περίπτωση, η Ρωσία θα βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο πόλους: τη Μόσχα και την υπόλοιπη χώρα.
Πηγή: Ogoniok, ΑΠΕ-ΜΠΕ
