«Στην Χιλή, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, οι άνθρωποι δεν συγχωρούν την επιτυχία, εκτός κι αν κάποιος είναι ποδοσφαιριστής», δήλωσε σαρκαστικά η Ιζαμπέλ Αλιέντε μετά την βράβευσή της με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της.

Η δημοφιλής συγγραφέας ήταν συγκινησιακά φορτισμένη, όταν παρέλαβε την τιμητική αυτή διάκριση που προκάλεσε έντονες διαμάχες στους λογοτεχνικούς κύκλους, καθώς το έργο της θεωρήθηκε «εμπορικό» και υποδεέστερο, από μια μεγάλη μερίδα επικριτών της. Πρόκειται ωστόσο για μια σημαντική αναγνώριση και είναι χαρακτηριστικό ότι ο συμπατριώτης της Γκαμπριέλα Μιστράλ το έλαβε έξι χρόνια μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. «Αν ήταν να μου δώσουν το βραβείο οι συνάδελφοί μου, δεν θα το έπαιρνα ποτέ», σχολίασε με πικρία η Αλιέντε.

Η τιμητική διάκριση, σύμφωνα με την ίδια, ήταν αποτέλεσμα της καμπάνιας που έκαναν οι θαυμαστές της, «Δεν ήθελα να εμπλέξω τον εαυτό μου ανάμεσα στα πόδια των αλόγων», πρόσθεσε.

Από την άλλη πλευρά, πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας και συγγραφείς κατηγόρησαν την επιτροπή του βραβείου ότι δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις υψηλές πωλήσεις ενός βιβλίου, παρά στην ποιότητά του. Μάλιστα ο συγγραφέας Μάρκο Αντόνιο ντε Λα Πάρα πρότεινε ειρωνικά, αν τα κριτήρια είναι κυρίως εμπορικά να δοθεί και το βραβείο Νόμπελ στη Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, τη συγγραφέα του Χάρι Πότερ.

Στη στάση του υπήρξε αντίλογος από πολλούς χιλιανούς καλλιτέχνες, οι οποίοι έσπευσαν να υπερασπιστούν τη συγγραφέα-εκδοτικό φαινόμενο.

Η Αλιέντε έγινε διάσημη χάρη στο βιβλίο της «Το σπίτι των πνευμάτων» το 1982 που την εκτόξευσε στην κορυφή της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, ανοίγοντας το δρόμο για τη διεθνή της καριέρα. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποίησε τους κώδικες του αισθηματικού μυθιστορήματος και την περιπετειώδη πλοκή σε ορισμένα έργα της, όπως για παράδειγμα στο «Ζορρό-Η αρχή του θρύλου». ¶λλωστε η ίδια αρνούνταν να τιθασεύσει τη φαντασία της και τον αυθορμητισμό της, από την εποχή που εργαζόταν ως δημοσιογράφος.

Το κοινό της είναι κυρίως γυναικείο και η ίδια έχει δώσει τη δική της ερμηνεία γι’αυτό: «Παρ’ όλο που είμαι Χιλιανή, γεννήθηκα συμπτωματικά στη Λίμα. Είχα έναν πατέρα που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει αναμνήσεις. Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου. Ίσως για αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράφω για γυναίκες. Εκείνη μου έδωσε, σε μια ηλικία που τα άλλα κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες, ένα τετράδιο για να καταγράφω τη ζωή, σπέρνοντας έτσι το σπόρο που τριάντα χρόνια αργότερα θα με έκανε να εισβάλω στη λογοτεχνία».

Στο έργο της συμπεριλαμβάνονται αρκετά μπεστ σέλερ όπως τα «Φωτογραφία σε σέπια», «Εύα Λούνα», «Κόρη της μοίρας» κ.α.Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της στα ελληνικά είναι το «Νησί, κάτω από τη θάλασσα» (μετάφραση: Λεωνίδας Καρατζάς) και διαδραματίζεται στην Αϊτή το 1770. Κεντρική ηρωίδα είναι μια σκλάβα, η Σεριτέ η οποία ξετυλίγει μια ταραγμένη περίοδο της περιοχής, με αιματηρές εξεγέρσεις και πλεκτάνες. Όλα τα βιβλία της πολυγραφότατης Αλιέντε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.