Η Κίνα δεν υποτιμά ακριβώς το νόμισμα της. Απλώς δεν το αφήνει να καταστεί ισχυρό. Aλλωστε στο Πεκίνο ο καθορισμός της συναλλαγματικής ισοτιμίας απέναντι στο δολάριο γίνεται με απόφαση της κυβέρνησης, η οποία υλοποιείται μέσω της κεντρικής τράπεζας, υπενθυμίζει ο Χόλγκερ Μπαρ, οικονομολόγος στη γερμανική τράπεζα Ντέκα Μπανκ.
«Δηλαδή: μέσω της αγοράς ή της πώλησης αμερικανικών ομολόγων η κινεζική πλευρά μπορεί να επηρεάσει την ισοτιμία και να τη φέρει εκεί ακριβώς που θέλει...».
Δυτικοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η ισοτιμία αυτή είναι περίπου 20 με 30% χαμηλότερη από εκείνη που θα ανταποκρινόταν σε μία ελεύθερη διαπραγμάτευση της ισοτιμίας. Και κατηγορούν την Κίνα ότι με αυτόν τον τρόπο προωθεί τις εξαγωγές της, καθώς οι Αμερικανοί παραγωγοί δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό του χαμηλού κόστους. Γι' αυτό η Ουάσιγκτον απαντά με αντίστοιχα επιθετική πολιτική, κρατώντας σε χαμηλά επίπεδα το δολάριο, όχι βέβαια δια της συναλλαγματικής ισοτιμίας, αλλά μέσω της νομισματικής πολιτικής. Γιατί όταν τα ελλείμματα ανεβαίνουν και η κεντρική τράπεζα τυπώνει συνεχώς φρέσκο χρήμα, τότε το δολάριο εξασθενεί. Αλλά όλα αυτά έχουν και συνέπειες, εκτιμά ο οικονομολόγος της γερμανικής τράπεζας BHF Στέφαν Ρίλκε:
Ένα από τα προβλήματα είναι ότι κάπου πρέπει να επενδυθούν όλα αυτά τα δολάρια που τυπώνει η αμερικανική κεντρική τράπεζα. Για παράδειγμα πολλοί επενδύουν δολάρια στη Βραζιλία. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μετατρέψουν τα δολάριά τους στο τοπικό νόμισμα, στο ρεάλ. Σε αυτήν την περίπτωση όμως ισχυροποιείται το ρεάλ. Τι να κάνει η κυβέρνηση της Βραζιλίας για να ανακόψει την ανοδική πορεία του νομίσματος; Μέχρι στιγμής αποφάσισε να επιβάλει υψηλότερη φορολογία στις ξένες επενδύσεις. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να εξασθενήσεις το νόμισμά σου.
Πάντως ο πιο κλασικός τρόπος παρέμβασης είναι οι αγοραπωλησίες στην αγορά συναλλάγματος. Το κάνουν κάθε τόσο οι Ελβετοί και οι Ιάπωνες, γιατί θεωρούν ότι τόσο το ελβετικό φράγκο όσο και το γιεν είχαν ανέβει τόσο πολύ, ώστε να κινδυνεύουν οι εξαγωγές.
Η Γερμανία πάντως δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με το ισχυρό ευρώ γιατί, όπως υποστηρίζει ο οικονομολόγος Τόμας Μάισνερ, στέλεχος της τράπεζας Ντε Τσετ Μπανκ, που ανήκει στον όμιλο της Φόλκσμπανκ, τα γερμανικά προϊόντα είναι τόσο εξειδικευμένα και τόσο υψηλής ποιότητας, που δεν κινδυνεύουν από διακυμάνσεις:
«Η Γερμανία εξάγει κυρίως κεφαλαιουχικά αγαθά, οπότε μπορεί να αντιμετωπίζει την κατάσταση με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Για παράδειγμα η ζήτηση για καλό μηχανολογικό εξοπλισμό παραμένει σχετικά σταθερή, ακόμα και όταν ανεβαίνει το ευρώ. Φυσικά κι εδώ υπάρχουν κάποια όρια. Αλλά ακόμα και όταν το ευρώ είχε φτάσει στο 1,60 δολάρια δεν υπήρχε πρόβλημα και γι' αυτό δεν παρενέβη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
DEUTSCHE WELLE
