Η σύνοδος των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του G20, που γίνεται στη Σεούλ, είναι η πέμπτη από το 2008 και η πρώτη που οργανώνεται σε μια αναδυόμενη οικονομία. Αναμένεται όμως να χαρακτηριστεί από μεγαλύτερη ένταση σε σχέση με τις προηγούμενες, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Μπαράκ Ομπάμα βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Οι «σέρπα», που ετοιμάζουν τα τελικά ανακοινωθέντα, δυσκολεύονται πολύ να βρουν κοινά σημεία μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν λόγω των έντονων κριτικών για τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σημαντικά αποτελέσματα πάντως στην κατεύθυνση της μείωσης των παγκοσμίων οικονομικών ανισορροπιών δεν πρέπει να αναμένονται στη Σεούλ. Όπως είπε ο Εσουάρ Πρασάντ, πρώην ανώτατος αξιωματούχος του ΔΝΤ, «θα επισημανθούν κάποια πεδία όπου υπάρχει μια γενική συμφωνία και θα αποφευχθεί η συζήτηση θεμάτων για τα οποία υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες».
Η Ουάσινγκτον δεν θα επιμείνει, για παράδειγμα, στην πρότασή της να καθοριστούν ποσοτικοί στόχοι για τα πλεονάσματα και τα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών, καθώς η Γερμανία έχει ήδη απορρίψει την πρόταση αυτή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν επίσης ότι η άσκηση πίεσης προς την Κίνα είναι αντιπαραγωγική, καθώς θα μπορούσε να επηρεάσει τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει στο εσωτερικό της χώρας αυτής.
Προς το παρόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μια αντεπίθεση του Πεκίνου και του Βερολίνου, που την περασμένη εβδομάδα απέρριψαν την πρόταση της Fed για ένα νέο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης. Οι δύο αυτές χώρες θεωρούν ότι μια τέτοια κίνηση θα αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία.
Εκπληξη προκάλεσε επίσης την περασμένη εβδομάδα η πρόταση του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ για επαναφορά του κανόνα του χρυσού για τη σταθεροποίηση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος. «Το σχέδιο του Ζέλικ, μια λάθος πρόταση από ένα λάθος οργανισμό, δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη όρεξη για ιδέες, αλλά ταυτόχρονα και ένα κενό ηγεσίας στον τομέα των ιδεών», επισημαίνει ένας άλλος πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ, ο Ουσμέν Μαντένγκ.
Στη διάρκεια αυτής της συνόδου, θα αναλάβει την προεδρία του G20 για τον επόμενο χρόνο η Γαλλία. Και όπως σημειώνουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», η χώρα αυτή θα πρέπει να παίξει ένα προσεκτικό διπλωματικό παιχνίδι αν θέλει να έχει ελπίδες να προωθήσει τη φιλόδοξη ατζέντα της. Είναι σαφές πάντως ότι ο γάλλος πρόεδρος δεν έχει κάποιο λαγό να βγάλει από το καπέλο.
Όταν ο Νικολά Σαρκοζί μίλησε τον περασμένο Ιανουάριο για ένα «νέο Μπρέτον Γουντς», οι περισσότεροι πολιτικοί παρατηρητές αλλά και αρκετοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν την εκτίμηση ότι ο στόχος αυτός ήταν υπερβολικός. Εκτοτε, το Παρίσι χαμήλωσε τους τόνους. Η διεθνής νομισματική μεταρρύθμιση θα γίνει τμηματικά: στη δουλειά που έχει ήδη γίνει, θα προστεθούν «δίχτυα» οικονομικής ασφάλειας, κανόνες για τη χρήση των ελέγχων κεφαλαίου και εναλλακτικές μορφές νομισμάτων.
Επιπλέον, η γαλλική προεδρία γνωρίζει ότι παρόλο που πρέπει να συνταχθεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη διόρθωση των ανισορροπιών της (αφού είναι μια χώρα με έλλειμμα), δεν τη συμφέρει να αντιπαρατεθεί με την Κίνα και τη Γερμανία, τον πιο σημαντικό εταίρο της στην Ευρώπη. «Η αμερικανική ιδέα είναι καλή», λέει ένας αξιωματούχος. «Πρέπει να αποτελέσει όμως μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας, ώστε να αποφευχθεί το σενάριο του καλού παιδιού και του κακού παιδιού».
Υπάρχει πάντως και κάτι ακόμη. Ο γάλλος πρόεδρος, που θέλει να χρησιμοποιήσει το G20 για να ανυψώσει το κύρος του ενώπιον των προεδρικών εκλογών του 2012, ίσως κρίνει ότι μια σύγκρουση θα του κάνει καλό.
Πηγές: Financial Times, Le Monde, ΑΠΕ-ΜΠΕ
