Η εποχή που διανύουμε έχει βαπτιστεί άτυπα «Ανθρωπόκαινος», μια ονομασία που αναφέρεται στην έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα και στις επιπτώσεις της στα οικοσυστήματα παγκοσμίως.

Μία από αυτές είναι ο σταδιακός αφανισμός άλλων ειδών, που αποδίδεται μεταξύ άλλων στην εξάπλωση των κατοικημένων περιοχών και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων εις βάρος των οικοτόπων άλλων ειδών.

Όπως φαίνεται όμως, η «Ανθρωπόκαινος Εποχή» έχει συνέπειες και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Όπως αποκαλύπτει η συρραφή περισσότερων από δέκα μελετών, τα συμπεράσματα των οποίων δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature συμπυκνωμένα σε μία έκθεση, η εξαφάνιση άλλων ειδών θα μπορούσε να προκαλέσει κύμα λοιμωδών ασθενειών που θα απειλήσουν και τους ανθρώπους.

Η σχέση μεταξύ ασθενειών και του αφανισμού ειδών έχει αποδειχθεί σε αρκετά οικοσυστήματα. Όπως λέει η βιολόγος του Κολεγίου Μπαρντ Φελίσα Κίσινγκ, η οποία επιμελήθηκε τις μελέτες, σε γενικές γραμμές η εξάλειψη ειδών από ένα οικοσύστημα έχει επικίνδυνες συνέπειες για τη συχνότητα και το ρυθμό μετάδοσης ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων αυτών, στις οποίες είναι ευάλωτος ο άνθρωπος.

Περίπου οι μισές νέες ασθένειες συνδέονται με αλλαγές στη χρήση της γης από τον άνθρωπο και με τις μεθόδους γεωργίας και παραγωγής τροφίμων, οι οποίες προϋποθέτουν αύξηση της ανθρώπινης επαφής με την άγρια φύση. Η έκθεση επικαλείται μελέτες πάνω σε 12 ασθένειες που έχουν εκδηλωθεί σε οικοσυστήματα ανά τον κόσμο, ανάμεσά τους τον ιό του Δυτικού Νείλου και τη Νόσο του Lyme (ή μπορρελίωση).

Σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρείται σχέση μεταξύ της εξάπλωσης των ασθενειών και της απώλειας της βιολογικής ποικιλότητας. Για παράδειγμα, τρεις μελέτες κατέδειξαν ότι ο σταδιακός αφανισμός μικρών θηλαστικών σε μια περιοχή επιφέρει ταχύτερη εξάπλωση χανταϊών, οι οποίοι προκαλούν δυνητικά θανατηφόρες λοιμώξεις του αναπνευστικού και αιμορραγικούς πυρετούς. Στις υπό εξέταση περιπτώσεις, τα κρούσματα χανταϊών - που απαντώνται στο σάλιο και στα περιττώματα μολυσμένων τρωκτικών- αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα να αυξηθεί και ο κίνδυνος για τους ανθρώπους.

Κατά τη Φελίσα Κίσινγκ, «το μήνυμα είναι σαφές: φθείρουμε τα οικοσυστήματα με δικό μας κίνδυνο».

Κατά το Μεσαίωνα, εκατομμύρια Ευρωπαίοι υπέκυψαν στο «Μαύρο Θάνατο», τη βουβωνική πανώλη. Μεταξύ των παραγόντων, στους οποίους αποδόθηκε εκ των υστέρων η πανδημία, ήταν και η αλλαγή στη χρήση της γης. Είναι γνωστό ότι κατά τον 11ο αιώνα, οι καλλιέργειες εξαπλώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που ολόκληρα δάση αφανίστηκαν με βίαιο τρόπο.