Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αναμένεται να ανακοινώσει σύντομα την άρση της απαγόρευσης των ερευνών για τα βλαστοκύτταρα, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο την σύγκρουση μεταξύ της επιστήμης, της θρησκείας και της πολιτικής για το πότε αρχίζει η ζωή για ένα αγέννητο παιδί.

Το 2006, το Κογκρέσο είχε εγκρίνει με άνετη πλειοψηφία νομοσχέδιο το οποίο αύξανε την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση της έρευνας για τα βλαστοκύτταρα. Στόχος του νομοσχεδίου ήταν να διευρυνθούν οι δυνατότητες των επιστημόνων να παράγουν ιστούς για τη θεραπεία του διαβήτη, του καρκίνου, της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων ασθενειών. Η έρευνα θα γινόταν σε έμβρυα από γυναικολογικές κλινικές και το νομοσχέδιο έτυχε της ευρείας υποστήριξης γνωστών προσωπικοτήτων της αμερικανικής κοινωνίας.

Όμως, ο τότε πρόεδρος, Τζ. Μπους, έκανε χρήση του προεδρικού δικαιώματος άσκησης βέτο, για πρώτη φορά στη θητεία του, και αρνήθηκε να υπογράψει το νομοσχέδιο, επικαλούμενος ότι καταστροφή των ανθρώπινων εμβρύων "υπερβαίνει κάθε ηθικό όριο". Σημαντική επιρροή στην απόφασή του διαδραμάτισαν οι πανίσχυρες ευαγγελικές οργανώσεις, ενώ το ζήτημα περιπλέχθηκε και με την πολύχρονη διαμάχη για το δικαίωμα στην άμβλωση.

Αμέσως μετά την εκλογή του, το 2001, ο Τζ. Μπους διακήρυξε πως οι επιστήμονες μπορούν να εργάζονται μόνο με τις ήδη υπάρχουσες σειρές βλαστοκυττάρων, που υπολογίζονται σε 60. Το βέτο του 2006 οδήγησε σε εναλλακτικές λύσεις, όπως η έρευνα σε βλαστοκύτταρα από αμνιακό υγρό, πλακούντα ή δερματικό ιστό. Η ιδιωτική χρηματοδότηση της έρευνας σε βλαστοκύτταρα επιτρέπεται, ωστόσο οι κλινικές πρέπει να τις διεξάγουν χωριστά από τις ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενες, γεγονός που συνιστά λογιστικό πονοκέφαλο.

Εκτιμάται εντούτοις ότι η πρόθεση του νέου προέδρου να άρει την απαγόρευση δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματική, αφού από το 1995 ισχύει η Τροπολογία Dickey-Wicker, με την οποία απαγορεύεται η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση ερευνών που προκαλούν καταστροφή ανθρώπινων εμβρύων.

Ο μόνος τρόπος να παρακαμφθούν οι περιορισμοί θα είναι η υποβολή νέου νομοσχεδίου στο Κογκρέσο. Ο Ομπάμα διαθέτει τις πλειοψηφίες για να το εγκρίνουν, όμως τα ζητήματα της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής μάλλον θα κρατήσουν την υπόθεση χαμηλά στην ατζέντα του.