Οι ευχές που ανταλλάσσουμε για υγεία και ευτυχία το νέο έτος, ηχούν πολλές φορές στερεότυπες. Μια επιστολή που λέγεται ότι εστάλη από τον Νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές στους φίλους του, με σκοπό να τους αποχαιρετήσει, λόγω της σοβαρής κατάστασης της υγείας του -καρκίνος στους λεμφαδένες- δίνει ένα μάθημα ζωής.

«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωής... θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, και θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

...Θεέ μου, ανα μπορούσα θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή δε θα άφηνα να περάσει ούτε μία ημέρα, χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ.

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους ηλικιωμένους θα έδειχνα ότι το θάνανο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά, αλλά η λήθη.

Εμαθα τόσα... Εμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την πλαγιά. Εμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνον όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω, αλλά δε θα χρησιμεύσουν πολύ, γιατί πεθαίνω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, ούτε νέος, ούτε γέρος. Μας μένει μόνο το σήμερα. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις. Θα μετανιώσεις για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια «συγνώμη», ένα «ευχαριστώ». Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις...»

Υ.Γ. Η επιστολή αποτελεί δημιούργημα του δικτυακού χώρου. Ο ίδιος ο Μαρκές, έχει αποποιηθεί την πατρότητά της. Ωστόσο, θελήσαμε να τη μοιραστούμε μαζί σας, για τη θαλπωρή που αναδίδει. Σαν τις αφηγήσεις για τον Αγιο Βασίλη...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ