Παρά τις επίπονες προσπάθειές τους να προσαρμοστούν στην κινεζική νομοθεσία, η οποία προϋποθέτει το 70% του εξοπλισμού τους να προέρχεται από εγχώριους κατασκευαστές, οι ξένες εταιρείες αιολικής ενέργειας ισχυρίζονται ότι δεν έχουν πρόσβαση στα δημόσια έργα.

Ένα από αυτά είναι το μεγαλύτερο αιολικό πάρκο του κόσμου, το Rudong, το οποίο αποτελεί τη ναυαρχίδα του φιλόδοξου προγράμματος του Πεκίνου για επενδύσεις σε«πράσινες» μορφές ενέργειας, για το οποίο οι ξένες εταιρείες δεν έχουν δεχθεί μέχρι σήμερα ούτε μία παραγγελία.

Πολλές εξ’ αυτών καταγγέλλουν, επίσης, τους περιορισμούς που θέτουν οι κινεζικές αρχές στις προδιαγραφές των τουρμπινών –η δυναμικότητα των οποίων περιορίζεται σε λιγότερο από 1 megawatt – κατηγορώντας το κράτος για προστατευτισμό.

«Το μέγεθος των τουρμπινών δεν καθορίζεται με βάση κάποια αυστηρή κυβερνητική πολιτική, έγκειται στην κρίση των επιχειρήσεων», επισημαίνει ο Σι Λίγιαν, επικεφαλής ΑΠΕ της Εθνικής Αρχής Ενέργειας της Κίνας.

Τονίζει, επίσης, ότι τα ευνοϊκά μέτρα, όπως οι υψηλότερες τιμές χρέωσης και οι μικρότεροι συντελεστές φορολογίας, ισχύουν για όλους τους κατασκευαστές ανεξαρτήτως εθνικότητας.

«Ίσως οι ευρωπαϊκές εταιρείες να περίμεναν ότι η Κίνα θα ακολουθήσει τις ευρωπαϊκές μεθόδους (για τα προγράμματα αιολικής ενέργειας), ωστόσο, τους έχω ξεκαθαρίσει ότι δύο περιοχές έχουν διαφορετική κουλτούρα και νομικό πλαίσιο. Δεν γίνονται διακρίσεις εις βάρος των ξένων εταιρειών κατασκευής τουρμπινών στην Κίνα», επιμένει ο κ. Λίγιαν.

Πηγή: Reuters