Είναι ο μοναδικός υποψήφιος και έχει (σχεδόν) εξασφαλίσει την πολιτική υποστήριξη των ηγετών των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε. για μια νέα θητεία στην προεδρία της Κομισιόν.
Το Ευρωκοινοβούλιο θα αποφασίσει στα μέσα Ιουλίου αν θα ψηφίσει για την επανεκλογή του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ή αν θα περιμένει το φθινόπωρο, οπότε και θα είναι γνωστή η τύχη της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία προβλέπει να καταστεί πιο αποτελεσματική η Ε.Ε., ιδιαίτερα με τη μεταρρύθμιση της Επιτροπής.
Ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο Μάρτιν Σουλτς προειδοποίησε ότι η πολιτική ομάδα του θα αρνηθεί να ψηφίσει να διεξαχθεί ψηφοφορία τον Ιούλιο. Ούτως ή άλλως όμως δεν θα ψηφίσει υπέρ του.
Ολα θα εξαρτηθούν συνεπώς από τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μεταξύ των πολιτικών ομάδων και με τις κυβερνήσεις της Ε.Ε.
Η διαδικασία αυτή, γράφει ο Στίβεν Κασλ στο σημερινό φύλλο της «Χέραλντ Τρίμπιουν», αποκαλύπτει τόσο την αγάπη της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς κάθε τι πολύπλοκο, όσο και τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες χώρες χρησιμοποιούν την ψήφο τους για να αποσπούν παραχωρήσεις. Είναι αλήθεια, όμως, ότι ύστερα από πέντε χρόνια στη θέση αυτή, ο Μπαρόζο δεν έχει και πολλούς φίλους στην Ευρωβουλή, καθώς θεωρείται αποτυχημένος λόγω της τυφλής υποστήριξής του προς το οικονομικό μοντέλο της ελεύθερης αγοράς.
Αν και η Επιτροπή χαρακτηρίζεται από πολλή γραφειοκρατία, ο πρόεδρός της κατέχει πραγματικές εξουσίες. Μια από αυτές είναι και το μοίρασμα σημαντικών χαρτοφυλακίων στην επόμενη Επιτροπή: ανάμεσά τους, ο ανταγωνισμός, η εσωτερική αγορά και το εμπόριο.
Οι ιδεολογικοί σύμμαχοι του Μπαρόζο στην Κεντροδεξιά δεν διστάζουν τον τελευταίο καιρό να τον «βασανίζουν». Ο Νικολά Σαρκοζί, για παράδειγμα, πρότεινε αρχικά την αναβολή της λήψης απόφασης για την υποψηφιότητά του μέχρι το ερχόμενο φθινόπωρο, αν και στη συνέχεια συμφώνησε να επισπευστεί η διαδικασία εφόσον συμφωνήσει το Ευρωκοινοβούλιο. Αλλά και η Αγκελα Μέρκελ άργησε να υιοθετήσει την υποψηφιότητά του.
Οσο για την Αριστερά, ποτέ δεν τον συμπάθησε. Υποστήριξε την εισβολή στο Ιράκ και οργάνωσε το 2003 την συνάντηση στις Αζόρες με τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τον πρώην πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ όπου «έκλεισε» ο πόλεμος.
Μετά τη συνάντηση εκείνη, ο Μπλερ αποφάσισε να μπλοκάρει την υποψηφιότητα του τότε πρωθυπουργού του Βελγίου Γκι Φέρχοφστατ για την Επιτροπή, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για τον Μπαρόζο.
Οι υποστηρικτές του πάντως επισημαίνουν ότι ο Μπαρόζο είναι το είδος του προέδρου της Επιτροπής που οι ηγέτες της Ε.Ε. πραγματικά θέλουν, αφού δεν χάνει το χρόνο του με πρωτοβουλίες καταδικασμένες να απορριφθούν από ορισμένες κυβερνήσεις.
Αλλοι υποστηρίζουν ότι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο θα επανεκλεγεί είναι η αδυναμία της Αριστεράς να συμφωνήσει στο πρόσωπο ενός άλλου υποψηφίου. Ο μόνος που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του δεν προέρχεται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά από τους κεντρώους Φιλελεύθερους: πρόκειται για τον Φέρχοφστατ, για τον οποίο έχει όμως ήδη ασκηθεί βέτο μία φορά.
Πηγή: International Herald Tribune, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο
