Παρά τη συγκρατημένη αισιοδοξία που εξέφρασαν ο Λευκός Οίκος και η Ευρωπαϊκή Ενωση μετά την ομιλία του Νετανιάχου την περασμένη Δευτέρα στο Τελ Αβίβ, οι όροι που έθεσε ο ισραηλινός πρωθυπουργός για την αποδοχή ενός παλαιστινιακού κράτους δεν είναι αποδεκτοί από τους Παλαιστίνιους, το κράτος αυτό να είναι αποστρατιωτικοποιημένο, να αναγνωριστεί το Ισραήλ ως «εβραϊκό κράτος» με την Ιερουσαλήμ αδιαίρετη πρωτεύουσα, να απαρνηθούν οι Παλαιστίνιοι το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων και να συνεχιστεί η «φυσική ανάπτυξη» των οικισμών στη Δυτική Οχθη.

Δεν είναι περίεργο λοιπόν που όλες οι αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που έχουν υπογράψει ειρηνευτικές συνθήκες με το Ισραήλ, απέρριψαν την τοποθέτηση του ισραηλινού πρωθυπουργού. Μια ιορδανική εφημερίδα έγραψε ότι «ο Νετανιάχου προσφέρει σάπια εμπορεύματα που δεν θα αγοράσει κανείς».

Ο βετεράνος παλαιστίνιος διαπραγματευτής Σάεμπ Ερεκάτ δήλωσε ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός «αρνείται την ιδέα των δύο κρατών». Το ερώτημα είναι τι ακριβώς επιδιώκει ο Νετανιάχου. Να ενισχύσει τη θέση του στο εσωτερικό μέτωπο εμφανιζόμενος ως ο πολιτικός που ενδιαφέρεται πάνω απ' όλα για την ασφάλεια του Ισραήλ ή να κερδίσει χρόνο απέναντι στη διεθνή κοινότητα; Ολα δείχνουν ότι πρόκειται και για τα δύο. Ο Νετανιάχου έχει ανάγκη από τη στήριξη του υπερσυντηρητικού Λίμπερμαν, χωρίς την οποία η κυβέρνησή του θα πέσει. Ταυτοχρόνως, όμως, γνωρίζει ότι δεν είναι δυνατή μια μόνιμη διαφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα πράγματα περιπλέκονται λόγω του ιρανικού παράγοντα. Το αποτέλεσμα των ιρανικών εκλογών θα έχει επιπτώσεις στο Μεσανατολικό. Με τον Αχμαντινεζάντ στην Τεχεράνη, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για τον Ομπάμα να αποσπάσει παραχωρήσεις από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση, αφού η προοπτική ενός πυρηνικού Ιράν αποτελεί για το Ισραήλ το μεγαλύτερο πρόβλημα απ' όλα.

Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ