Αν η τωρινή πανδημία της νέας γρίπης εξελιχθεί λίγο-πολύ όπως η πανδημία "ισπανικής γρίπης" του 1918, τότε τα διαθέσιμα αντι-ιικά φάρμακα, όπως το "Ταμιφλού" (oseltamivir) της Roche και το "Ρελέντσα" (zanamivir) της GlaxoSmithKline, θα πρέπει να φυλαχτούν για τους νέους και όχι για τους ηλικιωμένους, υποστηρίζουν Ιταλοί ερευνητές, σε επιστημονική εργασία τους που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "BMC Infectious Diseases". Όπως εκτιμούν, η παροχή αντι-ιικών φαρμάκων στα άτομα τρίτης ηλικίας δεν θα μειώσει σημαντικά το ποσοστό θνησιμότητας από τη νέα γρίπη και, παράλληλα, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη αντίσταση του ιού στις θεραπείες.
Οι ίδιοι ερευνητές χαρακτηρίζουν κρίσιμη την έγκαιρη χορήγηση των φαρμάκων καθώς, όπως επισημαίνουν, δεν ωφελεί αν μια χώρα έχει μεγάλα αποθέματα τέτοιων φαρμάκων, εφόσον οι άρρωστοι δεν τα πάρουν μέσα στις πρώτες 24 ή 48 ώρες, όταν είναι και πιο αποτελεσματικά. Η καθυστέρηση στην αντι-ιική θεραπεία μπορεί να την αχρηστεύσει, γι' αυτό οι κυβερνήσεις πρέπει να βελτιώσουν το σύστημα έγκαιρης διάγνωσης και φαρμακευτικής θεραπείας των περιστατικών της νέας γρίπης, ανααφέρουν.
Ο Στέφανο Μέρλερ του ιταλικού ερευνητικού Ιδρύματος Μπρούνο Κέσλερ, σε συνεργασία με ερευνητές του Instituto Superiore di Sanita (Ανώτερου Ινστιτούτου Υγείας), έκαναν εκτιμήσεις για την αποτελεσματικότητα των αντι-ιικών φαρμάκων στην εξάπλωση της νέας γρίπης. Όπως είπαν, αν και είναι πρόωρο να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις, είναι σίγουρο ότι όσο δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της νέας γρίπης, τα αντι-ιικά φάρμακα είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία, όμως απαιτούνται μεγάλα αποθέματα από αυτά.
Σύμφωνα με τους Ιταλούς ερευνητές, ακόμα και στις χώρες όπου τα αποθέματα τέτοιων φαρμάκων δεν επαρκούν για την θεραπεία του 25% του πληθυσμού (το οποίο αποτελεί το ελάχιστο ποσοστό που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), "είναι δυνατό να μειωθεί ο βαθμός νοσηρότητας και υπερβολικής θνησιμότητας, αν τεθούν προτεραιότητες στην χρήση των αντι-ιικών φαρμάκων ανάλογα με την ηλικία".
Στο πλαίσιο αυτό, μελετώντας διάφορα μαθηματικά-στατιστικά σενάρια-μοντέλα σχετικά με τις επιπτώσεις του ιού, ανάλογα με την περισσότερο ή λιγότερο επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να δείξει στο μέλλον, οι ιταλοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θεραπεία των ατόμων άνω των 65 ετών ίσως τελικά να μην οδηγήσει σε αξιόλογη μείωση του συνολικού αριθμού κρουσμάτων και θανατηφόρων περιστατικών.
Αν και παραδέχονται ότι μια πολιτική που θα κάνει διακρίσεις ανάλογα με την ηλικία, όσον αφορά το ποιός θα έχει προτεραιότητα στην πρόσβαση σε τέτοια φάρμακα, είναι αμφισβητούμενη από ηθική σκοπιά, τονίζουν ότι, παρόλα αυτά, από ρεαλιστική άποψη, ίσως αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη και αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας, λαμβανομένου υπόψη ότι υπάρχει περιορισμένη προσφορά διαθέσιμων φαρμάκων, ειδικά στις χώρες εκείνες που κατ'εξοχήν αντιμετωπίζουν έλλειμμα σε αποθέματα αντι-ιικών σκευασμάτων.
