Πρόχειρες, ατελείς, συνταγματικά ανεφάρμοστες και υποκριτικές χαρακτήρισε ο αρμόδιος πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος τις προτάσεις των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης για την αλλαγή του νομικού πλαισίου της ποινικής ευθύνης υπουργών.
Μεταξύ άλλων σημειώνει πως το κυβερνών κόμμα αποσπά από την πρότασή του την ιδέα να παρεμβάλλεται στην κοινοβουλευτική διαδικασία η γνώμη τριμελούς δικαστικού συμβουλίου: «Η κυβέρνηση προτείνει όμως αυτό το συμβούλιο να γνωμοδοτεί χωρίς να προβαίνει σε καμία προανακριτική πράξη (μάρτυρες, έγγραφα κ.ο.κ.) με μόνο στοιχείο ένα φάκελο που διαβιβάζεται αμελλητί στη Βουλή και άρα δεν μπορεί να έχει ουσιαστικό και πλήρες περιεχόμενο. Προτείνει επίσης η κυβέρνηση τα μέλη του τριμελούς αυτού συμβουλίου να επιλέγονται ονομαστικά από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου. Για δε την επόμενη και πιο κρίσιμη φάση, δηλαδή μετά το τέλος των εργασιών της Προκαταρκτικής Επιτροπής, όταν η Ολομέλεια της Βουλής πρέπει να αποφασίσει ή όχι αν θα παραπέμψει κάποιον στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν προβλέπεται καμία συμμετοχή αυτού του δικαστικού οργάνου».
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
Στη συνέχεια ο κ. Βενιζέλος επαναλαμβάνει την πρότασή του: «Μόλις προκύπτει θέμα να συγκροτείται εξεταστική επιτροπή. Αυτή να αναθέτει την διενέργεια προανακριτικών πράξεων σε τριμελές δικαστικό όργανο που να υποβάλλει και το πόρισμα του. Αν η Βουλή αποφασίσει την συγκρότηση προκαταρκτικής επιτροπής, αυτή με τη σειρά της να αναθέτει την διενέργεια των ανακριτικών πράξεων στο τριμελές δικαστικό όργανο που να υποβάλλει και πάλι πόρισμα το οποίο τίθεται υπόψη της Ολομέλειας της Βουλής η οποία αποφασίζει τελικά για την παραπομπή ή μη. Το τριμελές αυτό συμβούλιο πρέπει να επιλέγεται με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 από τη Βουλή και όχι να επιλέγεται ονομαστικά (ούτε καν να κληρώνεται) από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο».
Καταλήγοντας, χαρακτηρίζει αστεία την επέκταση του χρόνου παραγραφής από τα πέντε στα έξι χρόνια δεδομένου ότι ούτως ή άλλως η Βουλή ασκεί την σχετική αρμοδιότητα της μέχρι το τέλος της Β΄ Τακτικής Συνόδου της περιόδου που ακλουθεί την τέλεση της κρίσιμης πράξης.
