Τη διαφοροποίηση των μισθών δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων βάσει του κόστους ζωής της κάθε περιοχής της χώρας πρότεινε η Λέγκα του Βορρά, επιχειρώντας να επαναφέρει στην επικαιρότητα πρόταση που είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά στην Ιταλία πριν από πενήντα πέντε χρόνια.
Ο υπουργός, αρμόδιος για την απλούστευση των νόμων, Ρομπέρτο Καλντερόλι - από τα κύρια στελέχη της Λέγκας- υποστήριξε ότι «λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία της Τράπεζας της Ιταλίας, το κόστος ζωής στην Κάτω Ιταλία, είναι κατά 17% χαμηλότερο από τον βιομηχανοποιημένο Βορρά». «Κατά συνέπεια -πρόσθεσε-, στις περιοχές εκείνες όπου η ζωή είναι ακριβότερη, οι μισθοί θα πρέπει να αυξηθούν περισσότερο».
Πρόκειται για μια θεωρία που βασίζεται στη διαφορετική ανάπτυξη της «μεσογειακής» και της «μεσευρωπαϊκής» Ιταλίας, και στοχεύει στο να προωθήσει πιο ικανοποιητικούς μισθούς για τους εργαζόμενους του Μιλάνου, του Τορίνο και της Βενετίας, σε σχέση με εκείνους της Νάπολης και του Παλέρμο.
Τα συνδικάτα, όμως, απαντούν αρνητικά στην πρόταση του Καλντερόλι. Σύμφωνα με τον γραμματέα της συνδικαλιστικής οργάνωσης Cisl, Ραφαέλε Μπονάνι, «το να συναινέσουμε σε μισθούς που θα ορίζονται παντού βάσει νόμου, θα σήμαινε επιστροφή στη Σοβιετική Ένωση».
Ο γραμματέας του συνδικάτου Uil, Λουίτζι Αντζελέτι, εκτιμά ότι «προκειται για μια θερινή ανοησία, που θα ξεχασθεί οριστικά με την έλευση του φθινοπώρου».
Το Δημοκρατικό Κόμμα, με τον γραμματέα του, Ντάριο Φραντσεσκίνι, πιστεύει ότι «η συγκεκριμμένη πρόταση είναι κάθε άλλο παρά ρεαλιστική, από τη στιγμή που δεν λαμβάνει υπόψη της ότι στον Βορρά, υπάρχει και μια σειρά κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών - από τους παιδικούς σταθμούς μέχρι τη φροντίδα των ηλικιωμένων- που βοηθούν, έστω και έμμεσα, όλες τις οικογένειες».
Η πρόταση του Καλντερόλι υποστηρίχθηκε, αρχικά, από τον Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος είχε σημειώσει ότι «το να συνδεθούν οι μισθοί με τα διαφορετικά επίπεδα του κόστους ζωής στη νότια και τη βόρεια Ιταλία, ανταποκρίνεται σε κριτήρια δικαιοσύνης και οικονομικού ορθολογισμού».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
