Συρρικνώνεται ο ρόλος της Ευρώπης. Και η βασική αιτία είναι η πολιτική της ανορεξία. Η συρρίκνωση αυτή αφορά σχεδόν όλες τις χώρες, αν και σε διαφορετικά ποσοστά. Και υπάρχει μια χώρα, που η διεθνής της επιρροή αυξάνεται: η Γερμανία.
Η Αγγελα Μέρκελ φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης γι' αυτή την εξέλιξη, που έχει επηρεάσει και την ίδια. Από την ώρα που ανέλαβε την καγκελαρία επικεφαλής ενός συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες, δεν έχει σταματήσει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και στο εξωτερικό. Εν μέσω μιας ομάδας ηγετών χωρίς αξιοπιστία και συνέπεια, κατάφερε να αναδειχθεί στον πιο σοβαρό ευρωπαίο συνομιλητή. Απέσπασε συναίνεση για τη Συνθήκη της Λισαβώνας κατά τη σύνοδο κορυφής με την οποία ολοκληρώθηκε η εξάμηνη γερμανική προεδρία. Αφησε το στίγμα της στη Δήλωση του Βερολίνου, όπου οι χώρες-μέλη επαναβεβαίωσαν τις αρχές της ευρωπαϊκής ενότητας στις οποίες είχε στηριχθεί 50 χρόνια νωρίτερα η Συνθήκη της Ρώμης.
Αλλά και στη σύνοδο της G8 στο Χάιλιγκενταμ είχε την ευκαιρία να εκδηλώσει την ανησυχία της για τις κλιματικές αλλαγές.
Η επιτυχία, γράφει ο Λουις Μπασέτς στην El Pais, δεν προϋποθέτει μόνο προσπάθεια, αλλά και τύχη. Η τύχη της Μέρκελ ήταν να έλθει στο προσκήνιο τη στιγμή που ο Μπους βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Μπόρεσε έτσι να διορθώσει την πορεία του αντιαμερικανισμού που ακολουθούσε ο προκάτοχός της χωρίς να δεσμευτεί σε τίποτα. Επέκρινε το Γκουντάναμο και έδωσε έμφαση στην ανάγκη να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, από την Κίνα και τη Ρωσία μέχρι το Σουδάν και το Ιράν.
Ως καγκελάριος, η Μέρκελ εκτόπισε από τη διεθνή σκηνή τον υπουργό της επί των Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, με τον οποίο τώρα συγκρούεται στο πλαίσιο της προεκλογικής της εκστρατείας. Ουσιαστικά η καγκελάριος ακολουθεί τον δρόμο που άνοιξε ο «πράσινος» πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ, με τις πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων.
Η Γερμανία έχει αναδείξει σε γενικές γραμμές εξαίρετες προσωπικότητες στη διεθνή σκηνή. Και μια νέα νίκη της Μέρκελ θα τροφοδοτήσει την αγορά με ακόμη περισσότερα ονόματα. Αλλωστε, ο Σταϊνμάγιερ εποφθαλμιά ήδη τη θέση του Χαβιέρ Σολάνα ως ανώτατου εκπροσώπου της Ε.Ε. για την εξωτερική πολιτική και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Πέερ Στάινμπρουκ φιλοδοξεί να μετακινηθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αλλοι, πάλι, προτίμησαν να εκμεταλλευθούν τον πολιτικό τους ρόλο για να κερδίσουν χρήματα. Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ «έκλεισε» θέση στον ρωσικό αγωγό πριν ακόμη αποχωρήσει από την καγκελαρία. Το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε γνωστό ότι ο Φίσερ, εκτός από σύμβουλος στην κατασκευή του αγωγού Nabucco, εξασφάλισε την BMW ως πελάτη της εταιρείας του (Joschka Fischer & Co). Όπως είναι φυσικό, κι αυτές οι «παρεκτροπές» από τα αριστερά ενισχύουν τη Μέρκελ.
Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ
