Τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα παρουσίασαν σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας, o υπεύθυνος Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΝ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, και ο υπεύθυνος Τμήματος Φορολογικής πολιτικής, Τρύφωνας Αλεξιάδης.
Αναλυτικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τις ακόλουθες 12 προτάσεις για τη φορολογική μεταρρύθμιση:
«1. Δίκαιο φορολογικό σύστημα το οποίο:
– θα είναι απλό, με δραστική μείωση υποκειμενικών κρίσεων και γραφειοκρατικών διαδικασιών.
– θα έχει ΕΝΑ φορολογικό νομοσχέδιο ανά έτος (αποτέλεσμα κοινωνικού διαλόγου) το οποίο θα κατατίθεται μαζί με τον προϋπολογισμό.
– θα μελετά - αναλύει και προσαρμόζεται στα θέματα της «πράσινης» φορολογίας, του φορολογικού ανταγωνισμού, της ανάπτυξης κλάδων και περιοχών.
– θα κατανέμει δίκαια τα αναγκαία φορολογικά βάρη κυρίως στις πολύ μεγάλες και μεγάλες επιχειρήσεις καθώς και σε κλάδους που εμφανίζουν προκλητικά προνόμια (Τράπεζες, κινητή τηλεφωνία, κατασκευές κλπ).
2. Εξυπηρέτηση του πολίτη. Εφαρμογή ΚΑΙ στην χώρα μας (όπως στις άλλες χώρες της Ε.Ε.) μέτρων και διαδικασιών τα οποία:
– θα επιτύχουν σε άμεσο διάστημα, μέσα από συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, την κατάργηση της ανάγκης να μεταβαίνει ο πολίτης στην εφορία.
– θα ελαφρύνουν τον πολίτη από ταλαιπωρία, κόστη και χάσιμο χρόνου (π.χ αποστολή σε μισθωτούς και συνταξιούχους από την εφορία προεκτυπωμένων φορολογικών δηλώσεων με όλα τα σχετικά στοιχεία και της σχετικής εκκαθάρισης).
– θα απλοποιήσουν κάθε σχετική γραφειοκρατία
3. Ελάφρυνση μισθωτών - συνταξιούχων, σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες εισοδημάτων (80% φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΓΓΠΣ στο διαδίκτυο!)
4. Αύξηση των φορολογικών εσόδων (ως ποσοστό του ΑΕΠ), στα επίπεδα των χωρών της Ε.Ε, μέσω:
α) Της καταπολέμησης της Φοροδιαφυγής της φοροκλοπής και της φοροαποφυγής. Είναι πλέον αναγκαιότητα η ύπαρξη αντίστοιχης πολιτικής βούλησης. Κι’ αυτό διότι πάνω απ’ όλα θεωρούμε ότι η βασική αιτία της φοροδιαφυγής είναι η πλήρης απροθυμία των κυβερνώντων να την αντιμετωπίσουν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το εξής παράδειγμα: Μισθωτός των 700 ευρώ σε μια ανώνυμη εταιρεία (ετήσιο εισόδημα 14 επί 700=9800), που αγοράζει αμάξι 12000 ευρώ, πρέπει να δικαιολογήσει στην εφορία, που βρήκε τα επιπλέον 2200 ευρώ(12000-9800). Ενώ ο επιχειρηματίας που σύστησε την ΑΕ, με ένα κεφάλαιο 15 εκατομμύρια ευρώ, δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει που βρήκε τα λεφτά. Αυτό οφείλεται στην ανυπαρξία «πόθεν έσχες» για την σύσταση ΑΕ. Η προκλητική αυτή εστία φοροδιαφυγής (όπως και πολλές άλλες π.χ ανυπαρξία «πόθεν έσχες» στην αγορά μετοχών ή ομολόγων) παρέμεινε ανέπαφη τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί ΝΔ. Πως λοιπόν μπορούν να μας πείσουν ότι διαθέτουν την απαραίτητη πολιτική βούληση για την καταπολέμηση αυτού του τόσο αντικοινωνικού φαινομένου;
β) Αύξησης των φορολογικών συντελεστών για τις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
5. Φορολογική κλίμακα η οποία θα έχει:
– Αφορολόγητο όριο πολύ πιο πάνω από το σημερινό, η λογική του οποίου θα είναι να μην φορολογούνται εισοδήματα απαραίτητα για τη στοιχειώδη διαβίωση του πολίτη -π.χ. πρόταση για αφορολόγητο όριο 16.000€, δηλαδή μηνιαίος μισθός 1.143€ (16.000:14)-.
– Πολλά κλιμάκια, χαμηλά αρχικά συντελεστές και θεσμοθετημένη διαδικασία ετήσιας τιμαριθμοποίησης.
– ¶θροιση όλων των εισοδημάτων του φορολογούμενου στην ίδια κλίμακα. Η άθροιση αυτή πρέπει να κατοχυρώνει ότι όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν μικρά και μεσαία εισοδήματα αλλά και θα ελαφρυνθούν.
6. Φορολογία περιουσίας.
* Επιβολή Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, ο οποίος:
– θα έχει αφορολόγητα (π.χ. 300.000 ευρώ ανά άτομο και 600.000 ευρώ ανά οικογένεια) ώστε να μη θιγεί η μικρή και μεσαία περιουσία.
– θα έχει προοδευτική φορολογική κλίμακα.
– θα αποτελεί αποκλειστικό έσοδο της Αυτοδιοίκησης.
– θα καταργεί τα σχετικά τέλη.
– θα φορολογεί την κατοχή μεγάλης και πολύ μεγάλης περιουσίας.
* Φόρος μεταβίβασης, κληρονομιάς, δωρεάς κλπ ο οποίος θα έχει υψηλά αφορολόγητα και θα στοχεύει στις μεγάλες και πολύ μεγάλες περιουσίες.
7. Μείωση της έμμεσης φορολογίας (60% οι έμμεσοι!). Μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διαβίωσης.
8. Μακροχρόνιος σχεδιασμός - προγραμματισμός (μετά από ανάλυση - τεκμηρίωση και κοινωνικό διάλογο) του Φορολογικού συστήματος και των αλλαγών του, με στόχο την σταθερότητα, την απλότητα και την αναπτυξιακή διάστασή του. Χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
9. Τεκμήρια διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων. Επιβολή τους σε κάθε συναλλαγή - μεταβολή περιουσίας και ειδικά σε αγορά (εισηγμένων) μετοχών, ομολόγων, ίδρυση και αύξηση κεφαλαίου ΑΕ κλπ.
10. Φορολογικός έλεγχος, τακτικός, ετήσιος και αναλυτικός που θα κατευθύνεται στις πολύ μεγάλες και μεγάλες επιχειρήσεις. Δυνατότητα επιλογής για τις μικρομεσαίες, μεταξύ φορολογικού ελέγχου ή διαδικασιών αντικειμενικοποίησης.
11. Φοροαπαλλαγές - φορολογικά κίνητρα. Επανεξέταση από μηδενική βάση ΟΛΩΝ των φοροαπαλλαγών, κινήτρων κλπ (κατάργηση της ασυλίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των φοροαπαλλαγών εκκλησίας κλπ).
12. Λειτουργία Φορολογικής Διοίκησης. Η βάση και προϋπόθεση για το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Συνοπτικά:
– Ανεξαρτητοποίησή της από κομματικές, πολιτικές και κάθε είδους παρεμβάσεις.
– Αξιοκρατία σε κάθε υπηρεσιακή μεταβολή.
– Αντιμετώπιση με ουσιαστικές παρεμβάσεις των φαινόμενων της διαφθοράς.
- Αντιμετώπιση των θεμάτων εκπαίδευσης, συνθηκών εργασίας κλπ του προσωπικού της.
– ¶μεση ολοκλήρωση μηχανοργάνωσης».
