«Δεν θέλω μόνο την αγάπη σας αλλά και την ψήφο σας», δήλωσε ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης από το βήμα του έκτακτου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας.
Απευθυνόμενος στον Κώστα Καραμανλή ο κ. Ψωμιάδης δήλωσε τα εξής: «Θέλω τη δική σας ψήφο . πρόεδρε γιατί εγώ στα δύσκολα σας στήριξα όταν οι άλλοι γίνονται λαγοί».
Είπε ακόμη ότι μπήκε στην κούρσα για την προεδρία της Ν.Δ. για να εκφράσει τον προδομένο λαό της Νέας Δημοκρατίας, ενώ άσκησε δριμεία κριτική σε μέλη της κυβέρνησης που εμπιστεύθηκε ο κ. Καραμανλής και τα οποία «αδιαφόρησαν, έκλεισαν την πόρτα τους στο λαό και αποδείχθηκαν ανίκανοι».
«Κουράσαμε τον κόσμο μας, έξι χρόνια τρώγαμε τη σάρκα μας», πρόσθεσε ο κ. Ψωμιάδης, εξέφρασε ωστόσο τη βεβαιότητα ότι η Ν.Δ. θα βρει το δρόμο της αν γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές.
«Υπάρχουν πολλά σάπια φρούτα στη Νέα Δημοκρατία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Τόνισε ακόμη ότι στη διαδικασία για την εκλογή νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας έπρεπε να συμμετάσχει και ο απόδημος ελληνισμός.
«Οποιος και να εκλεγεί θα είμαι δίπλα του. Απαιτώ όμως από την αυριανή ηγεσία ένα κόμμα που όχι μόνο θα ακούει αλλά θα υπακούει και στους νεοδημοκράτες, που θα εκφράζει το αυτονόητο, τον πατριωτισμό και τη θρησκεία. Απαιτώ και απαιτούμε ένα κόμμα που θα αποβλέπει στην κοινωνική δικαιοσύνη, που θα ακούει τον αγρότη, που θα αναγνωρίζει την προσφορά του μικρομεσαίου επιχειρηματία στην οικονομία».
Tέλος, κάλεσε τους συνυποψηφίους για την προεδρία της Ν.Δ. να ανέβουν στο βήμα και να δώσουν τα χέρια κάτι που έγινε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων.
Ολόκληρη η ομιλία του Π. Ψωμιάδη
Ευχαριστώ για την αγάπη σας, ευχαριστώ για το χειροκρότημά σας. Εγώ σήμερα έφερα σ’ αυτή την αίθουσα να με χειροκροτήσει η γυναίκα μου και η κόρη μου και δυο τρία παιδιά απ’ το γραφείο μου. Γιατί ήρθα να χειροκροτήσω τη Νέα Δημοκρατία. Θα ήθελα όμως και την ψήφο σας. Όχι μόνο την αγάπη και το χειροκρότημα. Και θα ήθελα και τη δική σας ψήφο κ. Πρόεδρε, γιατί στα δύσκολα ο Ψωμιάδης έβγαινε μπροστά. ¶λλο λακίζανε, άλλοι γίνονταν λαγοί.
Και φυσικά δεν ήρθα να διαβάσω μία έκθεση ιδεών. Με αξίες και ιδανικά. Και ευχαριστούμε και την κυρία Μπακογιάννη και τον κ. Σαμαρά. Όμως ήρθαμε να κάνουμε και κριτική. Γιατί αν τα ξαναρίξουμε πάλι κάτω απ’ το χαλί, τότε τελειώσαμε. Τότε κάποιοι μας κοροϊδεύουν.
Κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, εμένα κύριε Πρόεδρε, κύριε Καραμανλή, πολλές φορές δε με ξεγελάει το χαμόγελό σας. Από μέσα σας ξέρω ότι πονάτε. Πονάτε για μας, για τα παιδιά σας, πονάτε για την πατρίδα, πονάτε για την παράταξη, πονάτε για τη μάνα σας. Γιατί σαν τη μάνα δεν υπάρχει κυρίες και κύριοι ιερότερο πράγμα. Κι εμείς όλοι ευχόμαστε κύριε Πρόεδρε γρήγορη ανάρρωση για τη μάνα σας. Γιατί η μάνα αυτή έβγαλε το αστέρι του βορρά, εσάς κύριε Πρόεδρε. Και να είστε βέβαιοι ότι το κεφάλαιο Καραμανλής δε τελειώνει σήμερα εδώ.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια περίπου αγωνίζομαι για την παράταξη και τις αξίες της πατρίδας μου. Δεν έβαλα υποψηφιότητα για να φύγω τώρα που ξεκινά το ωραίο αυτό ταξίδι. Το ταξίδι των ονείρων όλων αυτών που πίστεψαν σε μένα τριάντα χρόνια. Κι αυτό το ταξίδι δεν θα έχει τελειωμό.
Δεν σέρνομαι και δε σύρθηκα στα πόδια κανενός. Η ιστορία δείχνει ότι οι ηγέτες υπήρξαν σπουδαίοι όταν δεν έκαναν πίσω στις κρίσιμες στιγμές. Ποτέ δε με ενδιέφεραν τα γαλόνια, οι καρέκλες και τα προσωπικά οφέλη. Έμεινα όρθιος τριάντα χρόνια, αποφεύγοντας καρχαρίες και αρπακτικά μέσα απ’ τον πολιτικό αλλά και τον δημοσιογραφικό χώρο. Ακολουθώ αυτό που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης. Μη ρωτάς στη μάχη αν νικήσεις, ή αν ηττηθείς. Μόνο πολέμα. Αυτό κάνουμε χρόνια όλοι μαζί. Πολεμάμε.
Υποτιμήσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου και μας έβαλε γυαλιά. Να είμαστε δίκαιοι. Μην υποτιμάτε και τη δική μου παρουσία, αλλά να χαίρεστε. Γιατί εκφράζω όλες και όλους εσάς. Με ρωτούν τελευταία σε ποιον θα δώσω το δικό μου μικρό δαχτυλιδάκι. Εγώ θα το δώσω στη κόρη μου, την Καρολίνα - Χρυσούλα. Τους απαντώ, δαχτυλίδια φοράνε οι πρίγκιπες και εγώ τους πρίγκιπες τους έχω καταγγείλει προ πολλού στην παράταξή μας. Αυτούς πληρώνουμε σήμερα.
Λέτε να μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία και να σκέπτομαι ποιον απ’ τους δύο θα πλήξω ή θα ωφελήσω περισσότερο; Να ξεκαθαρίσω. Δε μπήκα σ’ αυτή τη κούρσα για τους άλλους. Μπήκα για να εκφράσω τον απλό Νεοδημοκράτη, τον προδομένο λαό της Νέας Δημοκρατίας.
Φίλες και φίλοι, έξι χρόνια άκουγα συνέχεια «ο Παναγιώτης είναι γραφικός». Μπορεί να είναι γραφικός ένας πολιτικός σε παγκόσμιο επίπεδο, που τριάντα χρόνια πρωτεύει; Πάντα έλεγα τα πράγματα με το όνομά τους, πάντα μιλούσα καθαρά, πατριωτικά, παλικαρίσια, μπεσαλίδικα, θεσσαλονικιώτικα.
Να τα καταλαβαίνει ο κόσμος γιατί πολλά από αυτά που ακούνε δεν τα καταλαβαίνουν. Τα καταλαβαίνουμε σήμερα και μετά τις εκλογές τα χάνουμε. Χωρίς στρογγυλέματα μιλάω, χωρίς περιτύλιγμα, χωρίς πολύ χαμόγελα.
Απεδείχθη στην πράξη τελικά ότι εγώ δεν ήμουν μέρος του προβλήματος, ούτε η μεγάλη πλειοψηφία του σημερινού συνεδρίου. Τελικά απεδείχθη ότι δεν ήμουν εγώ ο γραφικός, κάποιοι άλλοι σε αυτή την αίθουσα απεδείχθησαν γραφικοί, ανίκανοι, άκαπνοι, αδιάφοροι, απεδείχθησαν τραγικοί αφού μας έφεραν σε αυτή την τραγική δύσκολη κατάσταση.
Είκοσι μήνες φώναζα, έστελνα μηνύματα, όπως και πολλοί άλλοι φυσικά. Δυστυχώς δεν μας άκουγε κανείς. Λάθος νοοτροπίες, αλαζονικές συμπεριφορές, προσωπικές διαδρομές, λάθος άνθρωποι, κατάχρηση εμπιστοσύνης, κλειστές πόρτες, κατεβασμένα τηλέφωνα, κακή επικοινωνιακή πολιτική διέκοψαν κάθε επαφή με την ψυχή και την καρδιά της Νέας Δημοκρατίας, τον υπέροχο κόσμο μας και έφεραν μοιραία αυτό το κακό αποτέλεσμα.
Θα συμφωνήσω με ένα παλικάρι της παράταξης. Έναν αγωνιστή τον κ. Κοκκινούλη που είπε ότι παρόλο που δεν περισσεύει κανείς στη Νέα Δημοκρατία και αυτή είναι η αλήθεια, σήμερα σε αυτή την αίθουσα δεν έχουν θέση και συγχωρέστε με, στις πρώτες σειρές, στελέχη και διορισμένοι που τους τίμησε ο Καραμανλής και προκάλεσαν με τις πράξεις, τις συμπεριφορές τους και την αδιαφορία τους.
Και φυσικά αφού θέλετε να χειροκροτήσετε όλοι γιατί σφίγγεστε, χειροκροτήστε και εσείς που θέλετε να χειροκροτήσετε και φυσικά πρέπει να σταματήσει το παραμύθι φταίγανε οι άλλοι, έφταιγε ο άλλος ο Υπουργός, έφταιγαν κάποιοι άλλοι, λες και δεν ήταν μέλη της κυβέρνησης, ήταν μέλη μιας άλλης κυβέρνησης, μιας άλλης χώρας.
Και ρωτώ σήμερα κάποιους από τους διορισμένους, τον Γιώργο, την Ελένη, τον Γιάννη, την Μαρία, ρωτώ εσένα κύριε Υπουργέ, κύριε Γενικέ, κύριε Διοικητά, κύριε Πρόεδρε, κύριε Διευθυντά τι κάνατε 5,5, 6 χρόνια; Θα σας πω εγώ τι κάνατε.
Κάνατε έργο και δεν ξέρατε να το προβάλλετε. Δεν καταφέραμε επί έξι χρόνια να έχουμε επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κατήγγειλαν τον Καραμανλή, βρίζανε τον Καραμανλή και εμείς καθόμασταν και τους βλέπαμε.
Θα σας πω εγώ τι κάνατε. Κλείσατε τις πόρτες σας. Κλείσατε τα τηλέφωνά σας. Κλείσατε τις ψυχές σας. Αδιαφορήσατε και φέρατε την παράταξη 10 μονάδες πίσω από το ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς αποδειχθήκατε πολλοί από εσάς ανίκανοι.
Ο κύριος Καραμανλής σας έφταιγε. Ο κ. Καραμανλής γιατί αυτά καταλαβαίνω εγώ το τελευταίο διάστημα. Ο κ. Καραμανλής έφταιγε, ευτυχώς που ήταν και ο Κώστας ο Καραμανλής.
Με ποιο δικαίωμα κύριοι μας κάνατε να ντρεπόμαστε να λεγόμαστε ότι είμαστε νεοδημοκράτες, με ποιο δικαίωμα να λεγόμαστε ότι είμαστε Έλληνες πατριώτες.
Έξι χρόνια είχαμε γυρισμένη την πλάτη στην κοινωνία και σήμερα κάποιοι δεν θέλουν να ξεφύγουν από τα κομματικά στεγανά τα ελεγχόμενα. Θέλουν τους λίγους, τους ελεγχόμενους, όχι τους πολλούς. Μα οι πολλοί βγάζουν κυβερνήσεις. Τους φίλους τους φοβούνται αυτοί που δεν έχουν φίλους και οι φίλοι είναι πολλές φορές καλύτερα από τα αδέλφια.
Τώρα θυμηθήκαμε το καταστατικό; Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια καταστρατηγήθηκε; Τώρα θυμηθήκαμε τα μέλη των τοπικών οργανώσεων; Τι κάναμε για αυτό το δυναμικό κομμάτι της παράταξής μας;
Τους είχαμε για χειροκροτητές και νεροκουβαλητές. Για τίποτα άλλο. Τι κάναμε για τη νεολαία; Ακούω για τη νεολαία, τους προδώσαμε, τους κοροϊδέψαμε, τους κλείσαμε τις πόρτες, εγκαταλείψαμε ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης την αγροτιά, την είχαμε μαζί μας και την χάσαμε.
Αφήσαμε την αστυνομία στο έλεος των κουκουλοφόρων, αφήσαμε την αστυνομία στο έλεος των λίγων των κουκουλοφόρων. Απογοητεύσαμε τους μικρομεσαίους οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις σε λουκέτο και το λέω γιατί και εγώ είμαι κομμάτι των μικρομεσαίων και λυπάμαι και κλαίω για αυτό.
Μιλήσαμε για διοικητική μεταρρύθμιση, για επανίδρυση του κράτους και δεν κάναμε βήμα. Αυτές ήταν μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Ήμασταν μία φοβισμένη κυβέρνηση. Οι πολιτικοί όμως κυρίες και κύριοι, αγαπητές και αγαπητοί σύνεδροι, θέλει και τόλμη και αποφασιστικότητα.
Φίλες και φίλοι,
Κουράσαμε τον κόσμο μας, χαρίσαμε την κοινωνία σε αριστερές δυνάμεις. Έξι χρόνια η Νέα Δημοκρατία μύριζε καμαρίλα, μύριζε καμαρίλα. Έξι χρόνια τρώγαμε τη σάρκα μας, αν, αν πατρίδα μας είναι η Ελλάδα, τότε η Νέα Δημοκρατία είναι το σπίτι μας και έπρεπε να το φροντίσουμε. Δεν το κάναμε.
Σας θυμίζω τι έλεγε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι η παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους». Και φυσικά δεν μπορεί να τα χρεώνουμε όλα στην παράταξή μας.
Ποτέ καμιά Κυβέρνηση στο παρελθόν δε γνώρισε τόσο εχθρική στάση, όπως αυτή που γνώρισε η Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, αλλά και τόσο φασισμό από πολλά μέσα ενημέρωσης. Είναι βλέπετε και τα όχι του Καραμανλή, τα όχι που είπε στους μεγάλους βεζίρηδες της παγκοσμιοποίησης. Και πολύ καλά κάνατε κ. Καραμανλή και πολύ καλά κάνατε.
Αλήθεια, για να δούμε το ΠΑΣΟΚ τι έκανε όταν κυβέρνησε; Χωρίς να δημιουργήσει πλούτο μοίραζε πλούτο κι αυτή τη φορά σύντομα θα φανεί το αληθινό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις τύχες της πατρίδος μας, όπως είπε και η κα Ντόρα και ο κ. Αντώνης.
Ήδη αθετούν τις προεκλογικές τους εξαγγελίες, ήδη ασελγούν πάνω σε χιλιάδες παιδιά σε συμβασιούχους και stage. Όμως φταίει μόνο το ΠΑΣΟΚ, δε φταίμε εμείς. Φταίμε για τα Ελληνόπουλα που δεν τα προσέξαμε όσο θα έπρεπε.
Το συνέδριό μας πρέπει να πει όχι στις διώξεις και τον φασισμό, διότι κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτός ο μύθος για τους γαλάζιους διορισμούς. Για ποιους διορισμούς κύριοι; Αντίθετα, το ελληνικό δημόσιο είναι καταπράσινο, με λίγες αριστερές αποχρώσεις, μόνο γαλάζιο δεν είναι. Δεν ακούστηκε τίποτε για την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης και Αιγαίου.
Φίλες και φίλοι,
Από την αρχή δήλωσα ότι θέλω Αρχηγό από την ψυχή της κοινωνίας, για να έχει μεγαλύτερη αποδοχή. Λένε κάποιοι "τι εννοείς; Να ζητήσουμε να γραφτούν κι αυτοί που μας καταψήφισαν; Γιατί πολλοί απ΄ αυτούς δεν ήταν μέσα στη δική μας παράταξη";
Η απάντηση είναι "ναι, αυτούς έχουμε αύριο ανάγκη, δικοί μας άνθρωποι είναι πολλοί απ΄ αυτούς, υπάρχει μία αθόρυβη πλειοψηφία αυτή την περίοδο, αυτούς θέλουμε. Τον Πρόεδρο τον εκλέγει η κοινωνία, γιατί η κοινωνία αύριο θα εκλέξει τον Πρωθυπουργό της Νέας Δημοκρατίας και της Ελλάδος".
Το μήνυμα των εκλογών δεν το πήραν δυστυχώς ακόμη και σήμερα ορισμένοι, γιατί με μη κλειστές διαδικασίες πάμε να εκλέξουμε Αρχηγό. Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, αν δεν πάψουμε να κυνηγάμε καρέκλες, αν δεν ανοιχτούμε στη βάση της κοινωνίας, τότε η κοινωνία πιθανώς να γεννήσει άλλο πολιτικό φορέα.
Κι επειδή πολλοί με ρωτούν "αν, αν, αν υποθετικά εκλεγείς Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, θα φύγεις από τη Νομαρχία"; Απαντώ: Θα παρέμενα στην Αυτοδιοίκηση και θα δρομολογούσα, προσέξτε, τις διαδικασίες ώστε να βρεθεί και να υποδειχθεί από το κόμμα εκείνος ο οποίος θα γίνει Πρωθυπουργός, σε περίπτωση νίκης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, όπως αυτό γίνεται στο αδερφό κόμμα της Κύπρου. Γιατί πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά και όχι ατομικά. Φτάνει πια στα αρχηγικά κόμματα.
Φίλες και φίλοι,
Είμαι βέβαιος πως η Νέα Δημοκρατία θα βρει το δρόμο της, όμως πολλά πρέπει να αλλάξουν. Γιατί δεν έχει καμία σημασία αν αύριο αλλάξουμε το περιτύλιγμα και αφήσουμε μέσα τα σάπια φρούτα. Κι έχει δυστυχώς πολλά σάπια φρούτα η παράταξή μας. Η αυριανή Νέα Δημοκρατία πρέπει να χρησιμοποιήσει, προσέξτε με, νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες. Εφημερίδες, ιδιαίτερα της περιφέρειας της επαρχίας
Ήρθε η ώρα σε αυτή την παράταξη να ξαναμιλήσουμε για την πατρίδα, για την οικογένεια, για τη θρησκεία, για τη νεολαία, για τα κοινωνικά προβλήματα, για την καθημερινότητα. Αυτά με έμαθε εμένα και μπόλιασε την ψυχή μου ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής και σήμερα τα ξεχάσαμε.
Πάντοτε πίστευα σε μια πατριωτική λαϊκή Κεντροδεξιά, με αξιοπρεπή εθνική εξωτερική πολιτική, που θα άγγιζε το κοινωνικό κέντρο και τις φιλελεύθερες δυνάμεις. Πρέπει να διασφαλίσουμε την ειρήνη στην περιοχή μας και να προωθήσουμε τα εθνικά θέματα υπέρ των συμφερόντων της χώρας μας.
Δεν αγωνίζομαι, προσέξτε, δεν αγωνίζομαι για να δω μια Ελλάδα με σκυμμένο κεφάλι, μια Ελλάδα Α.Ε., αλλά μια Ελλάδα που θα ανήκει πραγματικά στους Έλληνες. Ήρθε η ώρα να υψώσουμε σύνορα και τείχη μεταξύ πολιτικής και τις άλλες μορφές εξουσίας. Οικονομικές και μηντιακές. Να πιστέψουμε στην ελεύθερη αγορά, αλλά με κανόνες, για να μπορέσει να διασφαλισθεί μια κοινωνικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου.
Θα πρέπει να περιορισθεί η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία για να μπορέσει μέσα από τους κανόνες της αγοράς να ανακάμψει.
Παράλληλα να πάψει η φορολογική αφαίμαξη του ιδιωτικού τομέα, για να μπορέσει να αναπτυχθεί. Αυτό που γίνεται στην Αμερική.
Πιστεύω ότι στα εθνικά θέματα παιδεία, υγεία, ασφάλεια, οικονομία, κοινωνική πρόνοια, θα πρέπει να υπάρξει μια εθνική συνεννόηση. Μια εθνική πολιτική, πέρα από χρώματα και πρόσωπα.
Πρέπει, τέλος, να σταματήσουμε στη Βουλή τα συνεχόμενα «όχι» σε θετικές προτάσεις της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Γιατί; Γιατί έτσι χάνουμε την αξιοπιστία μας, όχι μόνο εμείς, αλλά η πολιτική ζωή στο σύνολό της.
Στη Νέα Δημοκρατία το Κόμμα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να αποτελεί πλέον τον θεσμικό συνδετικό κρίκο με τις πολιτικές μας και αύριο με την κυβέρνησή μας.
Γι’ αυτό πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος των ΕΚΟ και των ΔΑΚΕ, των κομματικών οργανώσεων που ακουμπούν καθημερινά στην κοινωνία και ποτέ δεν τους ακούσαμε. Να ακούμε τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους των επιμελητηρίων, κάθε επαγγελματικός κλάδος να αποκτήσει τη δική του οργάνωση.
Οι τοπικές οργανώσεις να εξελιχθούν σε σημείο παραγωγής πολιτικής. Όλα τα νέα όργανα να γίνουν αιρετά. Κανένας διορισμένος. Αναβάθμιση του ρόλου της ΟΝΕ που μαζί με τους ΔΑΠίτες και τις ΔΑΠίτισσες θα πρωταγωνιστήσουν στη διείσδυση των νέων τεχνολογιών.
Παράλληλα με την κοινωνία η ΟΝΝΕΔ θα γίνει το φυτώριο νέων κυβερνητικών στελεχών. Να δείξουμε επιτέλους σεβασμό και εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά.
Το νέο οργανωτικό πλαίσιο της παράταξής μας πρέπει να μας φέρει πιο κοντά στην κοινωνία. Ναι, ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών και των αυτοδιοικητικών. Η οργάνωση ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων από τα μέλη μας για θέματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες.
Θέλω να κάνω και μια ιδιαίτερη επισήμανση που πιστεύω ότι μας αγγίζει όλες και όλους. Το είπα στην Κεντρική Επιτροπή, το επαναλαμβάνω και σήμερα, γιατί βλέπω ότι δεν περιλαμβάνεται στην εισήγηση για την αναθεώρηση των ¶ρθρων του Καταστατικού.
Σε αυτή την κορυφαία διεργασία για τη Νέα Δημοκρατία, θα έπρεπε να συμμετέχει όλος ο απόδημος ελληνισμός. Η ομογένεια του Καναδά, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ανατολικής Ευρώπης.
Τι απαντάμε επιτέλους, κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, στους Έλληνες της Γερμανίας που διαμαρτύρονται γιατί το Κόμμα δεν κάλυψε τα έξοδα των οργανώσεων του εξωτερικού για να συμμετέχουν στο Συνέδριο; Τι απαντάμε σε αυτή την επιστολή που όλοι πήραμε, κύριε Πρόεδρε;
Ρώτησα στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά πειστική απάντηση δεν πήρα. Γιατί ψηφίζουν μόνο οι ομογενείς της Δυτικής Ευρώπης; Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις οργανώσεις των Ελλήνων της Διασποράς, διότι αυτοί δεν αγωνίζονται μόνο για το Κόμμα, αλλά για την Ελλάδα.
Τους χρωστάμε, κυρίες και κύριοι. Τους χρωστάμε και δεν μας χρωστάνε τίποτε. Αντί να τους ζητήσουμε συγνώμη, τους περιφρονούμε.
Με τι πρόσωπο, κύριοι βουλευτές, αύριο θα συναντήσετε αυτούς τους απόδημους, τα αδέλφια μας; Όταν τους αφαιρούμε το αυτονόητο δικαίωμα να συμμετέχουν στην εκλογή του νέου μας Προέδρου;
Θα πρέπει, τέλος, σ’ αυτή την πατρίδα να πάψουν δικά μας αδέλφια να ψελλίζουν με παράπονο ζωής, «Στα ξένα ήμουν Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να ακούσουμε όλοι μας τον εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό. «Κλείστε βαθιά στην καρδιά σας την Ελλάδα και μονάχα τότε θα ανοίξουν για σας και τα παιδιά σας διάπλατα οι πόρτες για την πρόοδο και την ευτυχία του λαού μας».
Απευθύνομαι στους δύο αγαπητούς συνυποψηφίους. Απευθύνομαι σε όλο τον ελληνικό λαό. Σήμερα ήρθε η ώρα. Κυρίες και κύριοι σύνεδροι, δεν πρέπει και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να υποστείλει την Μακεδονία από τον ιστό της Ελλάδος.
Διότι δεν υπάρχει πατριωτισμός χωρίς πατρίδα, δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς πατριωτισμό, έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και συμπλήρωνε ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική.
Και δεν άκουσα ξεκάθαρες θέσεις. Η δική μου η θέση σήμερα - όχι χθες - είναι όταν συμφωνούμε όλες και όλοι, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, τι πάμε να συζητήσουμε;
Μετά το έπος του ’40, μετά το «όχι» του Τάσου Παπαδόπουλου στο Σχέδιο Ανάν, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «όχι» στην παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία». Τελεία και παύλα!
Διότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πρόσωπα. Είναι ο ίδιος ο λαός. Σήμερα, φεύγοντας από εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε ότι επιστρέφουμε στον λαό, ότι θα ξαναμιλήσουμε με τον λαό, να σκύψουμε στα προβλήματα και τις αγωνίες του. Να μείνει μακριά το Κόμμα από γενικεύσεις και αοριστολογίες, ερασιτεχνισμούς και προχειρότητα. Να αναδιοργανωθούμε, να σκεπτόμαστε και να δρούμε γρήγορα. Εμείς πρέπει ν’ αλλάξουμε όχι τα σύμβολα. Ν’ αλλάξουμε νοοτροπία και πολιτική συμπεριφορά προς τον πολίτη. Ας βάλουμε τέλος, ένα Χ και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί απ’ την ίδια αφετηρία. Γιατί μπροστά στα φώτα αγκαλιαζόμαστε, χαμογελάμε, φιλιόμαστε, αλλά μόλις σβήσουν τα φώτα εκτοξεύονται τορπίλες.
Δε μπορούμε να πάμε μπροστά φίλες και φίλοι όταν μιλάμε συνεχώς για το παρελθόν. Εγώ προσωπικά δε χρωστάω σε κανέναν. Όποιος και να εκλεγεί, θα είμαι δίπλα του. Και εύχομαι αυτά που λένε προεκλογικά να τα υλοποιήσουν. Αλλιώς δε χρειάζεται να είμαι δίπλα σε κάποιους. Όμως απαιτώ από την αυριανή ηγεσία, απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που όχι μόνο θ’ ακούει, αλλά και θα υπακούει στους Νεοδημοκράτες. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που δε θα χρησιμοποιεί μόνο ως προεκλογικό στρατό τα στελέχη του, αλλά και θα τα αξιοποιεί. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα εκφράζει το αυτονόητο. Τον πατριωτισμό και τη θρησκεία μας.
Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα πιστεύει στην ιδέα του έθνους, της πατρίδας. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα πιστεύει στην ειρηνική συμβίωση των λαών. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα αποβλέπει στη κοινωνική δικαιοσύνη. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα σέβεται και θα ακούει τον αγρότη, δίνοντας το δικαίωμα σ’ όλα τα αγροτικά σωματεία να συμμετέχουν στα κομματικά όργανα. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα αναγνωρίζει πραγματικά την προσφορά του μικρομεσαίου επιχειρηματία στην εθνική μας οικονομία.
Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα όπου θα δεσμευτούμε όλοι μας ότι θα δώσουμε βήμα στο αύριο του τόπου μας, στους νέους και στις νέες, στα φρέσκα πρόσωπα.
Φίλες και φίλοι,
Εγώ σπόνσορες και χορηγούς δεν έχω. Ούτε αυλοκόλακες, ούτε πρίγκιπες και χανουμάκια. Έχω όμως καλούς συναδέλφους. Συναδέλφους και συνεργάτες. Απλά παιδιά που αγαπούν εμένα, την παράταξη και την πατρίδα. Έχω τον θεό και τις αξίες που πήρα απ’ τους γονείς μου. Για μένα το νόημα της ζωής δεν είναι η καρέκλα, δεν είναι τα γαλόνια, αλλά η τιμή, η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, η αγωνιστικότητα, το ήθος και η αλήθεια. Γι’ αυτό και κατεβαίνω και ανοίγω την πόρτα. Όποιος θέλει ας ακολουθήσει.
Καλώ τους Συνέδρους και την κοινωνία όλη να με στηρίξει, να δημιουργήσουμε ένα πόλο, για να μπορέσουμε αύριο να διεκδικήσουμε και να ελέγξουμε. Τις τελευταίες μέρες κάποιοι κύκλοι προσπαθούν να πολώσουν την εκλογική αναμέτρηση, να συμπιέσουν τα ποσοστά μου. Είναι λάθος και θα αποβεί σε βάρος της παράταξης.
Αφήστε κυρίες και κύριοι στους ψηφοφόρους, αφήστε τον ελληνικό λαό, αφήστε τα μέλη να ψηφίσουν ελεύθερα. Είναι πλέον ώρα ευθύνης για όλους μας. Είναι ώρα να σπάσουμε τις αλυσίδες, να κάνουμε την επανάσταση. Είναι η ώρα να πέσουν οι μάσκες όλων μας. Είναι η ώρα να μιλήσουμε στις ψυχές του λαού. Να ζητήσουμε συγνώμη για όσα δε κάναμε για τον λαό.
Ζητώ απ’ όλους ν’ αγκαλιάσουν την απόφαση που πήρα, για ν’ ακουστεί μια καθαρή, δυνατή φωνή. Για ν’ ακουστεί η δική σας φωνή. Προέρχομαι από σας, νοιάζομαι για σας,, αγωνίζομαι για σας και θα αγωνίζομαι και αύριο και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό.
Αγωνίζομαι, φίλες και φίλοι, για την ενότητα. Ζητώ κι απ’ αυτό το βήμα να χαμηλώσουν οι τόνοι. Εμπρός λοιπόν, ας ενωθούμε όλοι μαζί. Αντώνη, Ντόρα. Ντόρα, Αντώνη, σας καλώ να έρθετε στο βήμα να δώσουμε τα χέρια, να δώσουμε αδελφικά τα χέρια όλοι μαζί για την πατρίδα, για τα παιδιά μας, για τη δημοκρατία, για τη Νέα μας Δημοκρατία. Ελάτε όλοι μαζί να φύγουμε αδελφωμένοι απ’ αυτή την αίθουσα.
