Οι συνομιλίες στην Κοπεγχάγη διεξάγονται σε δύο παράλληλους άξονες: ο πρώτος αφορά την ανανέωση των δεσμεύσεων που περιλάμβανε το Πρωτόκολλο του Κιότο (εξαιρούνται οι ΗΠΑ που δεν το είχαν συνυπογράψει) και ο δεύτερος στα μακροχρόνια μέτρα που θα ληφθούν, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και των πλουσιότερων από τις αναδυόμενες χώρες, για αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.

Την οργή των αναπτυσσόμενων κρατών προκάλεσαν οι δηλώσεις πλούσιων κρατών –όπως η Αυστραλία, η Ρωσία και η Ιαπωνία– ότι δεν θα προτίθενται να αντικαταστήσουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ομάδας των κρατών G77 από τις συνομιλίες με αποτέλεσμα τη διακοπή των εργασιών της συνόδου κατά τρεις ώρες.

Ο Πρωτόκολλο του Κιότο αποτελεί τη μοναδική συνθήκη που έχει υπογραφεί μέχρι στιγμής η οποία δεσμεύει τα ανεπτυγμένα κράτη να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και να συνδράμουν οικονομικά προς αυτή την κατεύθυνση τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Στην Κοπεγχάγη συντελείται μια σφοδρή σύγκρουση συμφερόντων: τα βόρεια κράτη προσπαθούν να αποφύγουν την υπογραφή νομικώς δεσμευτικής συνθήκης, ενώ τα φτωχότερα κράτη μάχονται υπέρ της παράτασης της ισχύος για τη Συνθήκη του Κιότο, καθώς χάρη σε αυτή απολαμβάνουν οικονομικά οφέλη.