Ένας «θρύλος» αναμένεται να επιστρέψει στη Formula1 το 2010. Αυτός είναι ο Μίκαελ Σουμάχερ και το gazzetta.gr σας παρουσιάζει τα μέχρι τώρα κατορθώματά του στο σπορ μέχρι τη στιγμή που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Από το 2006 η Formula1 έγινε... φτωχή λόγω της αποχώρησης ενός μεγάλου οδηγού, ενός «θρύλου» ο οποίος έχει κατακτήσει τα περισσότερα πρωταθλήματα στο σπορ. Ο λόγος για τον Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος θα επιστρέψει το 2010 στην αγωνιστική δράση ως οδηγός της Mercedes, η οποία τον ανακοίνωσε επίσημα πριν από λίγες ώρες. Ας δούμε, όμως, τι έκανε ο «Σούμι» στα 15 χρόνια παρουσίας του στο κορυφαίο άθλημα μηχανοκίνητου αθλητισμού στον κόσμο.
Το ντεμπούτο του
Το 1991 ο Γερμανός πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula1 με την ομάδα της Jordan στον αγώνα του Βελγίου και την ολοκλήρωσε με την Benetton, όπου συνέχισε και την καριέρα του. Ο 22χρονος τότε Σουμάχερ είχε κλέψει τις εντυπώσεις και σε έξι αγώνες κατάφερε να πάρει τέσσερις βαθμούς με το καλύτερο αποτέλεσμά του να είναι η πέμπτη θέση στο Γκραν Πρι της Ιταλίας.
Στη βρετανική ομάδα τα καλά αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν, όπως και η πρώτη νίκη στο Γκραν Πρι του Βελγίου το 1992. Έτσι, ολοκλήρωσε τη χρονιά στην τρίτη θέση της βαθμολογίας οδηγών με 53 βαθμούς έχοντας δείξει το ταλέντο του στην πίστα και ότι είναι ικανός για να κατακτήσει τον τίτλο. Αυτός δεν ήρθε το 1993, όταν τερμάτισε τη σεζόν τέταρτος με 52 βαθμούς, αλλά ένα χρόνο αργότερα.
Ο πρώτος του τίτλος
Το 1994 με οχτώ νίκες, δυο δεύτερες θέσεις και τέσσερις εγκαταλείψεις πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα. Βέβαια, αυτό έγινε, έπειτα από έναν επεισοδιακό αγώνα στην Αυστραλία, καθώς ο Σουμάχερ πήγε στο τελευταίο Γκραν Πρι της σεζόν έχοντας προβάδισμα ενός βαθμού από τον Ντέιμον Χιλ. Στη χώρα των καγκουρό ο «Σούμι» εγκατέλειψε τον αγώνα και λίγο έλειψε να δει τον Βρετανό να στέφεται πρωταθλητής, όμως την ίδια μοίρα είχε και ο αντίπαλός του και, έτσι, ανέβηκε για πρώτη φορά στο θρόνο σκοράροντας 92 βαθμούς. Εκεί έμεινε και το 1995, καθώς δεν είχε πρόβλημα να υπερασπιστεί τον τίτλο του.
Η πρόκληση της Ferrari
Τα δυο αυτά πρωταθλήματα τον έφεραν μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της καριέρας του, τη Ferrari. Σε ηλικία 27 ετών κλήθηκε να τα βγάλει πέρα ως οδηγός της Scuderia. Τις τέσσερις πρώτες σεζόν στην ομάδα του Μαρανέλο δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, καθώς οι νίκες του ήταν μετρημένες με το... σταγονόμετρο, ενώ το 1997 αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα λόγω επικίνδυνης οδήγησης στο Γκραν Πρι της Ευρώπης, που προκάλεσε ένα αναπόφευκτο ατύχημα με τον Ζακ Βιλνέβ.
Αυτή ήταν και η χειρότερη στιγμή για το δις παγκόσμιο πρωταθλητή μέχρι τότε, ο οποίος τις άλλες τρεις χρονιές τερμάτισε τρίτος, δεύτερος και πέμπτος, αντίστοιχα. Ωστόσο, φάνηκε ότι απλά του πήρε μερικά χρονιά για να προσαρμοστεί στην ιταλική ομάδα, καθώς από το 2000 επέστρεψε εκεί που του άξιζε, στην κορυφή της Formula1. Με 108 βαθμούς κατέκτησε για τρίτη φορά το πρωτάθλημα, αλλά αυτή τη φορά η παραμονή του στο θρόνο είχε μεγάλη διάρκεια.
Το σερί των πέντε τίτλων
Συγκεκριμένα, για πέντε σερί χρονιές, αφού μέχρι το 2004 δεν έλεγε να το... κουνήσει από εκεί. Αυτή, βέβαια, ήταν και η καλύτερη χρονιά του απ' όλες, καθώς ξεκίνησε.... γκαζωμένος το πρωτάθλημα και με 12 νίκες στους 13 από τους 18 αγώνες τον έφεραν από νωρίς στην κατάκτηση του έβδομου συνολικά τίτλου του.
Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι στον τελευταίο αγώνα της Βραζιλίας ήθελε μόλις έναν βαθμό, δηλαδή την όγδοη θέση, για να στεφθεί πρωταθλητής και όχι τη νίκη ή κάποια θέση παραπάνω. Αλλά, εκεί έλαβε τέλος η... δυναστεία του, καθώς τις επόμενες δυο χρονιές είχε αντίπαλο τον Φερνάντο Αλόνσο, αλλά και τον κινητήρα της Ferrari το 2006, καθώς αυτός έσπασε στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν στην Ιαπωνία και τον άφησε δεύτερο.
Η απόφασή του να αποσυρθεί
Έτσι, παρά το γεγονός ότι δεν κατέκτησε άλλον έναν τίτλο, αποφάσισε να αποσυρθεί από την αγωνιστική δράση και το έκανε αυτός μένοντας ικανοποιημένος από την κατάκτηση των εφτά τίτλων, που αποτελεί ρεκόρ στη Formula1. Εκτός αυτού, όμως, αποχώρησε και με άλλα μεγάλα ρεκόρ, όπως αυτό με τις περισσότερες νίκες, τους περισσότερους ταχύτερους γύρους και τους περισσότερους βαθμούς καριέρας.
Το... comeback με τη Mercedes
Ωστόσο, φέτος έφτασε ένα βήμα από το να πραγματοποιήσει το... comeback στη Formula1, όταν το περασμένο καλοκαίρι τραυματίστηκε ο Φελίπε Μάσα και ο Σουμάχερ συμφώνησε να τον αντικαταστήσει, κάτι που δεν έγινε επειδή τραυματίστηκε στο σβέρκο του σε δοκιμές που έκανε, προκειμένου να είναι έτοιμος από πλευράς φυσικής κατάστασης. Τελικά, αυτό θα γίνει, αλλά με τη Mercedes GP και όχι με τη Ferrari και, πλέον, το φίλαθλο κοινό ανυπομονεί να ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα, ώστε να τον δει ξανά στην πίστα, να τον απολαύσει και, όπως είναι λογικό, να τον αποθεώσει.
Αναλυτικά η καριέρα του Μίκαελ Σουμάχερ
Ντεμπούτο: 1991 Γκραν Πρι Βελγίου
Πρώτη νίκη: 1992 Γκραν Πρι Βελγίου
Τελευταία νίκη: 2006 Γκραν Πρι Κίνας
Τελευταίος αγώνας: 2006 Γκραν Πρι Βραζιλίας
Πρωταθλήματα: 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
Νίκες: 91
Βάθρα: 154
Βαθμοί: 1369
Pole Positions: 68
Ταχύτεροι γύροι: 76
Ρεκόρ: Περισσότερα πρωταθλήματα (7), περισσότερες νίκες (91), περισσότεροι ταχύτεροι γύροι (76), περισσότερες pole positions (68), περισσότερες νίκες ανά σεζόν (13), περισσότερα βάθρα (154), περισσότεροι βαθμοί ανά σεζόν (148), μεγαλύτερη διαφορά βαθμών από τον δεύτερο (67)
Πηγή: www.gazzetta.gr
