«Ο Μπους κατά την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή επιδιώκει κυρίως να ανασυντάξει το μέτωπο κατά του Ιράν...», παρατηρεί η γερμανική εφημερίδα «Berliner Zeitung». Και να σκεφτεί κανείς ότι τα περιφερειακά συμφέροντα έχουν φέρει από το 1979 δύο φορές κοντά την Τεχεράνη και την Ουάσινγκτον. Τόσο η ήττα των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όσο και η ανατροπή του Σαντάμ είχαν την υποστήριξη και την παθητική βοήθεια του Ιράν.

Το Ιράν δεν αποτελεί εύκολο αντίπαλο. Οι αγιατολάδες δεν περιορίζονται πλέον στο ρόλο του ακροατή, αλλά ζητούν από τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τον καινούργιο τους ρόλο. Παραδοσιακοί σύμμαχοι της Ουάσινγκτον, όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, βλέπουν με ανησυχία τη μείωση της επιρροής τους, μπροστά στην ιρανική προέλαση.

Ο Αχμαντινεζάντ πιστεύει ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς, χρηματοδοτώντας τους αντιπάλους του. Η Τεχεράνη είναι σίγουρη ότι το Open Society Institute του Τζόρτζ Σόρος και άλλα ιδρύματα και think tanks επιδιώκουν να ανατρέψουν το καθεστώς. Ο Αχμαντινεζάντ υποπτεύεται πως υπάρχει μια σιωνιστική συνωμοσία για την ανατροπή του, αλλά κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τις απειλές του εναντίον του Τελ Αβίβ.

«Η εξωτερική πολιτική του Ιράν τα 27 τελευταία χρόνια έχει μάλλον περιορισμένη εμβέλεια. Η Τεχεράνη έχει εμπλακεί στο Λίβανο, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενώ χρηματοδοτεί για ιδεολογικούς λόγους τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Αλλά δεν έχει το θάρρος ούτε τα μέσα να επιτεθεί σε μια άλλη χώρα», σχολίασε η Χάλεχ Εσφαντιάρι, η ιρανοαμερικανίδα διανοούμενη που θεωρείται ένας από τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του καθεστώτος και το πλήρωσε με φυλάκιση στο Εβίν από τις 8 Μαϊου ως τις 21 Αυγούστου 2007.

Ανύπαρκτο θεωρεί και τον κίνδυνο να επιτεθούν οι ΗΠΑ στο Ιράν. «Η Ουάσινγκτον έχει ήδη πολλά προβλήματα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν μπορεί να ανοίξει και τρίτο μέτωπο. Και οι Ευρωπαίοι, ιδιαίτερα η Ιταλία, η Αυστρία και η Γαλλία, έχουν πολλά εμπορικά συμφέροντα στο Ιράν, δεν θα επέτρεπαν ποτέ στους Αμερικανούς να επιτεθούν στον εμπορικό τους εταίρο».