Tην 1η Μαϊου διεξάγονται οι τρίτες εκλογές για τη δημαρχία του Λονδίνου και οι κυριότεροι υποψήφιοι είναι το ίδιο περίεργοι με τον πληθυσμό που ελπίζουν να διοικήσουν.
Ο ένας είναι ο απερχόμενος δήμαρχος Κεν Λίβινγκστον (στη φωτογραφία), ένας αριστερός εικονοκλάστης που πότε-πότε υποστηρίζει την παγκοσμιοποίηση. Ο δεύτερος είναι ένας εκκεντρικός απόφοιτος του Ητον, ο συντηρητικός Μπεν Τζόνσον. Και ο τρίτος είναι ένας γκέι πρώην αστυνομικός, ο Φιλελεύθερος Δημοκράτης Μπράιαν Πάντικ, που έγινε γνωστός από την ανεκτικότητά του απέναντι στους χρήστες κάνναβης όταν διοικούσε ένα δήμο του νότιου Λονδίνου.
Πολλοί Λονδρέζοι αδιαφορούν για το όνομα του δημάρχου τους: η συμμετοχή το 2004 ήταν μόλις 37%. Ομως, το αξίωμα αυτό έχει αποκτήσει σημαντικό ρόλο. Ο δήμαρχος ελέγχει έναν προϋπολογισμό 10,6 δισεκατομμυρίων λιρών, έναντι 3,8 δισεκατομμυρίων που ήταν την περίοδο 2001-02. Εχει εξουσίες σε θέματα πολιτισμού και οικονομικής ανάπτυξης. Είναι βέβαια λιγότερο ισχυρός από τους δημάρχους του Τόκιο ή της Νέας Υόρκης. Αλλά έχει και λιγότερους περιορισμούς από το δημοτικό συμβούλιο, το οποίο αρκείται να ψηφίζει τον ετήσιο προϋπολογισμό.
Ο Λίβινγκστον, που εξελέγη το 2000 ως ανεξάρτητος και επανεξελέγη το 2004 από τις τάξεις των Εργατικών, πήγε καλύτερα απ' ό,τι πολλοί περίμεναν. Εισήγαγε τα διόδια στο κέντρο της πόλης (μια ιδέα που εξετάζουν τώρα κι άλλες πόλεις) και εφάρμοσε ένα αποτελεσματικότερο σύστημα εισιτηρίων για τα μέσα μεταφοράς. Διατήρησε καλές σχέσεις με τους επιχειρηματίες και συνέβαλε στην επιλογή της πόλης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική του δεν έχει και επικριτές. Οι δημοτικοί φόροι αυξήθηκαν. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση δεν μειώθηκε δραστικά. Τα σχέδιά του για την κατασκευή μιας νέας γενιάς ουρανοξυστών συναντούν αντιδράσεις. Πολλοί τον κατηγορούν ότι αδιαφορεί για τα προάστια.
Ο Λίβινγκστον παραμένει όμως ένας ικανός πολιτικός, ενώ ο συντηρητικός αντίπαλός του, αν και έχει διακριθεί στη δημοσιογραφία (μεταξύ άλλων ήταν διευθυντής του περιοδικού «Spectator»), έχει αναμιχθεί στο παρελθόν σε σκάνδαλα. Εξελέγη βουλευτής, αλλά η απόκρυψη μιας σχέσης τού στοίχισε την απομάκρυνσή του από τη σκιώδη κυβέρνηση των Τόρις το 2004 (την απόφαση έλαβε ο τότε αρχηγός του κόμματος Μάικλ Χάουαρντ, ενώ ο νυν αρχηγός Ντέιβιντ Κάμερον, τον αποκατέστησε). Είναι γνωστός γλεντζές (ο Πάντικ τον αποκαλεί «κλόουν»), ένα στοιχείο που για πολλούς τον καθιστά ακατάλληλο να διοικήσει μια πόλη με μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.
Οι Λονδρέζοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να διαχωρίσουν τον δήμαρχο από την κυβέρνηση των Εργατικών, η δημοτικότητα της οποίας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση κυρίως μετά την πρόσφατη, μεγάλη απεργία των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Η τελευταία δημοσκόπηση της εφημερίδας του Λονδίνου «Evening Standard» δίνει στον Μπόρις Τζόνσον προβάδισμα δέκα ποσοστιαίων μονάδων, αλλά το σύστημα της εκλογής δημάρχου είναι περίπλοκο και θα υπολογισθούν οι σημαντικές ψήφοι δεύτερης προτίμησης, εάν κανένας υποψήφιος δεν συγκεντρώσει ποσοστό ψήφων πάνω απο το 50%, όπως και προβλέπεται να συμβεί και έτσι θα αναμετρηθούν οι δύο πρώτοι υποψήφιοι με τον υπολογισμό των ψήφων δεύτερης προτίμησης.
Το σημαντικότερο θέμα στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις ήταν οι μεταφορές, αλλά αυτή τη φορά το πρόβλημα αυτό δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους κατοίκους. Και οι τρεις υποψήφιοι τοποθετούν ψηλά στο πρόγραμμά τους την ασφάλεια και την τάξη, καθώς η εγκληματικότητα στη βρετανική πρωτεύουσα αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο, και πολλοί Λονδρέζοι θεωρούν υπεύθυνο τον σημερινό δήμαρχο Κεν Λίβινγκστον.
Πηγή: Εconomist της 10ης Ιανουαρίου http://www.economist.com/world/britain/displaystory.cfm?story_id=10499011 , AΠΕ-ΜΠΕ
