Τα κυρίαρχα κράτη μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν εντός των συνόρων τους; Μπορεί η διεθνής κοινότητα να παρεμβαίνει στις υποθέσεις ενός ανεξάρτητου κράτους;

Το 2005 τα Ηνωμένα Εθνη δήλωσαν ότι έχουν την ευθύνη να προστατεύουν τα θύματα των εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας ανεξαρτήτως του αν το θέλουν ή όχι οι κυρίαρχες κυβερνήσεις.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας τόνισε την περασμένη εβδομάδα ότι ο ΟΗΕ πρέπει με κάθε τρόπο να στείλει βοήθεια στα θύματα του κυκλώνα της Μιανμάρ. Αλλά συνάντησε στο Συμβούλιο Ασφαλείας την αντίδραση της Κίνας, του Βιετνάμ, της Ρωσίας και της Νότιας Αφρικής. Ολες αυτές οι χώρες φοβούνται ότι αν αποφασιστεί πως μπορούν να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις της χούντας της Βιρμανίας, το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί αύριο για τις ίδιες ή τους συμμάχους τους.

Ο εκπρόσωπος της Κίνας ήταν εύγλωττος όταν είπε ότι η κρίση στη Μιανμάρ δεν έχει καμιά διαφορά από τον καύσωνα που έπληξε τη Γαλλία το καλοκαίρι του 2003. Τότε, βέβαια, όπως και τώρα, η Γαλλία είχε μια δημοκρατική κυβέρνηση, που δεν θα είχε καμιά αντίρρηση να δεχθεί οποιαδήποτε ξένη βοήθεια για την ανακούφιση των θυμάτων.

Την ίδια ώρα, ακτιβιστές της Εκστρατείας για τη Μιανμάρ, μαζί με την κρατούμενη Αούνγκ Σαν Σούου Κι, ζητούν να συνοδεύουν ξένοι στρατιώτες τη βοήθεια στις πληγείσες περιοχές. Στο κάτω-κάτω, ο βιρμανικός στρατός επλήγη εξίσου με τους άμαχους από τον κυκλώνα και δεν μπορεί να βοηθήσει τα θύματα, γιατί είναι πολύ απασχολημένος με τον έλεγχο των μειονοτήτων.

Αλλά οι «ρεαλιστές» έχουν έτοιμο το επιχείρημα. Τι θα γίνει αν τα ξένα συνεργεία συναντήσουν ένοπλη αντίσταση; Είναι έτοιμος ο ΟΗΕ να αρχίσει πόλεμο, προκειμένου να βοηθήσει τα δεκάδες χιλιάδες θύματα της καταστροφής;

Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να παραμείνει κανείς απαθής. Αλλά ακούγονται ήδη φωνές που επισημαίνουν ότι τα Ηνωμένα Εθνη πρέπει να αντικατασταθούν από μια συμμαχία δημοκρατιών...

Πηγή: The Observer, ΑΠΕ-ΜΠΕ