Η μεταμόρφωση της Χίλαρι, που είναι άξια ενός ποιήματος του Οβίδιου, αποτελεί το δράμα μιας γυναίκας που άκουσε τις λανθασμένες συμβουλές του Μαρκ Πεν (ο οποίος αποπέμφθηκε, αλλά πολύ αργά) και φοβήθηκε να εκφράσει ανοιχτά τη γυναικεία της φύση. Πίστεψε ότι θα μπορούσε να νικήσει χωρίς να παίξει το το χαρτί του φύλου, ώστε να μη φανεί πολύ αριστερή ή πολύ φεμινίστρια σε μια εποχή που θριαμβεύουν οι συντηρητικές αξίες. Κι όταν τελικά επέλεξε να το παίξει, συνειδητοποίησε ότι ήταν πια αργά.
Μετά την τελευταία σαρωτική της νίκη στο Κεντάκι, όπου την ψήφισαν μαζικά οι γυναίκες, φαίνεται καθαρά ότι η Χίλαρι έχασε επειδή δεν είχε το θάρρος να πει ανοιχτά αυτό που ήξερε όλη η χώρα: ότι δεν θα μπορούσε να νικήσει ποτέ, αξιοποιώντας τη μέτρια εμπειρία της ως Πρώτη Κυρία ή γερουσιαστής. Θα μπορούσε όμως να νικήσει εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι είναι γυναίκα. Η Χίλαρι έπεσε στην παγίδα που εξακολουθεί να καταδικάζει πολλές γυναίκες, καθώς προσπαθούν να φανούν πιο άνδρες από τους άνδρες. Και η πίκρα της από το σφάλμα αυτό την οδηγεί σε μια συνεχιζόμενη αντίσταση, που είναι μάταιη και παράλογη. Βρήκε τη φωνή της, όπως είπε με υγρά μάτια μετά τη νίκη της στο Νιου Χαμσάιρ, βρήκε το βήμα της και -το κυριότερο- ανανέωσε την γκαρνταρόμπα της, πετώντας τα σκούρα ταγιέρ και διαλέγοντας πιο ζωηρά χρώματα.
Η αριθμητική που βασανίζει σήμερα τη Χίλαρι βασίζεται στον υπολογισμό ότι στο εκλογικό σώμα υπάρχουν περισσότερες γυναίκες (και λευκές) από μαύρους, και κατά συνέπεια η πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου ανήκει σ' εκείνη και όχι στον Μπάρακ Ομπάμα. Αυτός είναι ο λόγος που έχει οχυρωθεί στις δικές της Θερμοπύλες και ορκίζεται ότι θα αγωνιστεί μέχρι το τέλος. Η στάση της αυτή έχει κερδίσει την εκτίμηση ακόμη και απρόβλεπτων ανθρώπων σαν τον Ντικ Μόρις, που αφού βοήθησε τον Μπιλ Κλίντον, κατά συνέπεια κι εκείνη, να ξεπεράσουν το σκάνδαλο της Μόνικα Λιουίνσκι, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους «κλιντονοφάγους». Ανοιχτά εκφράζει τον θαυμασμό του για τη Χίλαρι και ο Καρλ Ρόουβ, που υπήρξε δύο φορές ο εγκέφαλος της νίκης του Μπους.
Η Χίλαρι, που ήταν «καταδικασμένη» να κερδίσει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, το 2012 θα διεκδικήσει και πάλι στα 65 της ένα σκήπτρο που το θεωρεί δυναστικό δικαίωμα.
Σημείωση: η Χίλαρι εκφράζει με κυνισμό τη βεβαιότητα ότι ο Ομπάμα θα χάσει από τον Μακέιν, και υπολογίζει ότι ο αντίπαλός της το 2012 θα είναι ένας ηλικιωμένος πια Μακέιν.
* Η ανάλυση αυτή της «Repubblica» αποσιωπά τις ικανότητες και τη λάμψη του Ομπάμα και τους Clinton haters.
Πηγή: La Repubblica, ΑΠΕ-ΜΠΕ
