«Η σημερινή Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος είναι μία μοναδική ευκαιρία ώστε το σύνολον της ανθρωπότητος, έκαστος πολίτης του κόσμου προσωπικώς, η κοινωνία συνολικώς, η επιχειρηματική κοινότης και βεβαίως οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέται, να αναλογισθούμε τας δυσθεωρήτους πλέον διαστάσεις της περιβαλλοντικής κρίσεως».
Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του για την Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου) ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, επισημαίνοντας πως έχει έλθει η στιγμή για εκ βάθρων αναθεώρηση του τρόπου σκέψης μας.
Πιο αναλυτικά, ο κ. Βαρθολομαίος στο μήνυμά του αναφέρει τα ακόλουθα:
«Το Πατριαρχείο μάς ενώνει σήμερον την φωνή του με τους απανταχού της γης ευαισθητοποιημένους και περιβαλλοντικός δραστηριοποιημένους ανθρώπους και φορείς, ασχέτως θρησκευτικού ή πολιτικού φρονήματος».
«Ας καταβάλωμεν, έκαστος από τής θέσεώς του πάσαν προσπάθεια αντιμετωπίσεως της περιβαλλοντικής κρίσεως, αφήνοντας οπίσω τας οποίας διαφοράς και πάθη έχουν εις την διάρκεια τής ιστορίας χωρίσει λαούς και έθνη, ιδιαιτέρως τα οικονομικώς ανεπτυγμένα κράτη, ας περιβάλλουν με κατανόηση και ας προσφέρουν αφειδώς και ανιδιοτελώς κάθε διαθέσιμον οικονομική και επιστημονική βοήθεια προς εκείνα τα έθνη τα οποία αντιμετωπίζουν την πείνα και σπαράζονται από εμφυλίους πολέμους. Ας ενθυμούμεθα ότι ο υποτιμητικώς αποκαλούμενος «Τρίτος Κόσμος», δηλαδή εκείνα τα κράτη πού υστερούν εις οικονομική ανάπτυξη, δεν διατηρούν απλώς πολιτισμικό, αλλά και φυσικό πλούτο, ο οποίος είναι κρίσιμος για την σωτηρία ολοκλήρου του πλανήτη μας».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τονίζει ακόμη ότι η «σημερινή Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος είναι μία μοναδική ευκαιρία ώστε το σύνολον της ανθρωπότητος, έκαστος πολίτης του κόσμου προσωπικώς, η κοινωνία συνολικώς, η επιχειρηματική κοινότης και βεβαίως οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέται, να αναλογισθούμε τας δυσθεωρήτους πλέον διαστάσεις της περιβαλλοντικής κρίσεως».
«Έχει έλθει η στιγμή για εκ βάθρων αναθεώρησιν του τρόπου σκέψεως και λειτουργίας μας εντός αυτού του μοναδικού κόσμου, τον οποίον ο Παντοκράτωρ Θεός εκληροδότησεν εις την ανθρωπότητα με την εντολήν «εργάζεσθαι και φυλάσσειν».
«Η ανθρωπότης πλέον δεν αρκείται εις την άντλησιν των απαραιτήτων προς το ζην υλών και ωφελειών εκ του φυσικού κόσμου, ώστε να διατηρηθεί εις το ακέραιον η δυνατότης αναγεννήσεως των φυσικών οικοσυστημάτων και ο επανεμπλουτισμός των φυσικών πόρων. Η ανθρωπότης έχει δυστυχώς προ πολλού υπερβεί την θείαν εντολήν για φροντίδα της κτίσεως. Τα αποτελέσματα αυτής της άφρονος και πλεονεκτικής συμπεριφοράς βιώνουμε σήμερον, παρακολουθούντες ως άβουλοι θεαταί τας επιπτώσεις της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής, την ρύπανσιν των εσωτερικών και θαλασσίων υδάτων, την υπεραλίευσιν, την απώλειαν της βιοποικιλότητος, την ερημοποίησιν των εδαφών, την καταστροφή των δασών από φονικές πυρκαϊές και πολλές ακόμη εκφάνσεις αυτής της πρωτοφανούς περιβαλλοντικής κρίσεως».
