Τα θέλουμε πίσω, γιατί είναι δικά μας. Τα θέλουμε πίσω για να μην είναι διαμελισμένο ένα μοναδικό καλλιτεχνικό έργο, που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά. Και οι άλλοι τι λένε; Οτι νόμιμα τα κατέχουν και ότι ούτως ή άλλως μπορεί να τα φάει η αιθάλη, αν επιστραφούν στην Αθήνα.

Ο λόγος για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, η συζήτηση για τα οποία, είναι λογικό διεθνώς να αναζωπυρώνεται, εν αναμονή των εγκαινίων του νέου μουσείου της Ακροπόλεως.

Εμείς τα θέλουμε, οι Βρετανοί δεν τα δίνουν. Μπορεί να συζητήσει κανείς το θέμα, σε ένα επίπεδο που να ξεφεύγει από το απλό σχήμα: δικό μου και δικό σου;

Προς αυτή, την άλλη, τη διαφορετική κατεύθυνση φαίνεται πως κινούνται οι προτάσεις του Φραντσέσκο Μπουρανέλο, που δημοσιεύθηκαν πριν από λίγες μέρες στην ιταλική εφημερίδα «Τζιορνάλε ντελ Αρτε». Ποιος είναι ο κύριος Μπουρανέλο; Επί έντεκα χρόνια υπήρξε διευθυντής των Μουσείων του Βατικανού και τώρα ασχολείται με τον πολιτισμό στους κόλπους του παπικού συμβουλίου.

Τι προτείνει; Να ανακηρυχθεί το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως σε ευρωπαϊκό μουσείο και να τεθεί υπό ευρωπαϊκή διεύθυνση. Και να συγκεντρωθούν σ' αυτό όλα τα γλυπτά, δηλαδή να επιστραφούν όχι μόνο τα Γλυπτά από το Βρετανικό Μουσείο, αλλά κι όλα τα υπόλοιπα της Ακροπόλεως, όπου και αν βρίσκονται. Με την προϋπόθεση, ότι όλα όσα επιστραφούν θα είναι μόνιμες δωρεές, τυπικά δηλαδή ιδιοκτήτες θα παραμείνουν τα διάφορα μουσεία.

Θα μπορούσε άραγε η ελληνική και η βρετανική πλευρά να συμφωνήσουν σε μια μέση λύση, που φέρνει στο προσκήνιο το ουσιαστικό: την ευρωπαϊκή οικουμενικότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού;

Οταν λέμε ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι παγκόσμια κληρονομιά και λίκνο της ευρωπαϊκής κουλτούρας, αυτό δε μπορεί να είναι μόνο ρητορικό σχήμα. Κάτι σημαίνει και στην πράξη. Θα πρέπει τα επιτεύγματά του να τα θεωρούμε όντως κοινά κτήματα της οικουμένης.

Ας επιστρέψουν λοιπόν τα μάρμαρα στον γεωγραφικό χώρο που τα γέννησε.

DEUTSCHE WELLE