Επιδείνωση των συνθηκών ασφάλειας, επτά χρόνια μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 που οδήγησαν στην εισβολή στην χώρα και την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν, διαπιστώνουν οι πολίτες στο Αφγανιστάν.
«Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους που ανέτρεψαν τους Ταλιμπάν, υποσχέθηκαν στο αφγανικό έθνος σταθερότητα, ασφάλεια και δουλειά, αλλά δεν έχουν κάνει τίποτε για μας», δήλωσε ένας 60χρονος έμπορος από την πόλη Σπιν Μπολντάκ, στο νότιο τμήμα της χώρας, ο οποίος προσθέτει ότι «οι σύμμαχοι βομβαρδίζουν άμαχους και έχουν σκοτώσει χιλιάδες Αφγανούς, ενώ κάθε μέρα οι Ταλιμπάν γίνονται πιο ισχυροί».
«Ο αμερικανικός στρατός μας αποκαλεί αλ -Κάιντα, αλλά εμείς δε ξέρουμε τι είναι η αλ - Κάιντα», λέει ένας 40χρονος καταστηματάρχης. Κάποιοι δε διστάζουν να ταχθούν υπέρ της επιστροφής των Ταλιμπάν στην εξουσία, επειδή στο δικό τους καθεστώς η ζωή ήταν πιο ασφαλής.
«Τότε δεν υπήρχαν προβλήματα ασφάλειας, τώρα οι δυνάμεις των ΗΠΑ άρχισαν να σκοτώνουν Αφγανούς και να καταστρέφουν την χώρα μας», δήλωσε ο Αλί Τζαν, ο οποίος.
«Μας αναγκάζουν να βοηθάμε τους Ταλιμπάν εναντίον των κατοχικών δυνάμεων γιατί οι Ταλιμπάν είναι μουσουλμάνοι και Αφγανοί και πολεμούν για την ελευθερία του Αφγανιστάν», είπε ο νεαρός άνδρας.
«Η ζωή μας δεν άλλαξε στα επτά χρόνια μετά από την εισβολή και οι άνθρωποι προτιμούν να φεύγουν από την χώρα», ανέφερε ένας υπαίθριος πωλητής συναλλάγματος στην αφγανική πρωτεύουσα, ο οποίος προβλέπει ότι «αν η ανασφάλεια θα συνεχιστεί, οι άνθρωποι θα στραφούν εναντίον των ΗΠΑ, όπως είχαν στραφεί εναντίον των Ταλιμπάν».
Και να σκεφτεί κανείς, ότι όταν εισέβαλαν τα αμερικανικά στρατεύματα δεν υπήρξε αλλοίωση των στοιχείων των μυστικών υπηρεσιών, όπως στο Ιράκ, ούτε σύγκρουση στα Ηνωμένα Εθνη.
Ο Economist έγραφε στο τέλος Μαϊου ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι γνωστός ως ο «καλός πόλεμος» που παραμελήθηκε για να γίνει ο «κακός» πόλεμος στο Ιράκ, και πως κινδυνεύει να χαθεί, εξαιτίας έλλειψης πολιτικής βούλησης τόσο στην Καμπούλ όσο και στην Ουάσινγκτον. Αυτό που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου, σημειώνει, δεν είναι τόσο το μέγεθος του στρατού, όσο η πολιτική. Αν η Δύση θέλει πραγματικά να πετύχει στο Αφγανιστάν, πρέπει να αφοσιωθεί στην οικοδόμηση θεσμών. Και να ασκήσει πίεση στην κατεύθυνση της πολιτικής συμφιλίωσης.
ΑΠΕ, Εconomist
