Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Η Ευρωπαϊκή κοινωνία σιγοβράζει. Πρώτη… ανάφλεξη καταγράφηκε το 2021 όταν ξέσπασε το ανατιμητικό κύμα μετά την… έξοδο των αγορών από την πανδημική κρίση και την επιστροφή τους στην κανονικότητα. Η φωτιά όμως πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ενεργειακή ακρίβεια και υπερπληθωρισμός αρχίζουν να φέρνουν, αν δεν έχουν ήδη φέρει, σε απόγνωση τους Ευρωπαίους πολίτες.
Στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία είναι σχεδόν καθημερινές οι κοινωνικές αντιδράσεις, που βδομάδα με τη βδομάδα εντείνονται, με κύριο αίτημα την προστασία του εισοδήματος του μέσου πολίτη. Φυσικό αέριο, ρεύμα και πετρέλαιο διατίθενται σε τιμές που καίνε. Απλησίαστα πλέον και τα προϊόντα πρώτης ανάγκης.
Η κατάσταση αρχίζει να λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και όπως έχουμε ήδη αναφέρει από αυτή τη στήλη, οι πολιτικές που επιλέγονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να είναι πιο δυναμικές, πιο στοχευμένες, πιο αποτελεσματικές, πιο «κοινωνικοκεντρικές».
Οι ισορροπίες μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. λογίζονται… γνωστές. Όμως δεν εκφράζονται και δεν υποστηρίζονται με νόρμες ανεκτές από τον Ευρωπαίο πολίτη και η Σύνοδος Κορυφής, ως πολιτικός θεματοφύλακας του κοινωνικού ιδεώδους, υποχρεούται να δράσει διαφοροποιημένα, συνεπικουρούμενη από την ξεχασμένη εδώ και μήνες κοινωνική υπευθυνότητα των αγορών.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα για τις αγορές να «αναγνωρίσουν» χώρο και χρόνο στις κυβερνήσεις. Να δώσουν τη δυνατότητα στους ηγέτες της Ευρώπης να λειτουργήσουν με γνώμονα το κοινό αίσθημα.
