Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Στην πολιτική εύκολα μιλάς, εύκολα υπόσχεσαι, εύκολα πείθεις για τα... εύπεπτα, δύσκολα όμως πράττεις και πολύ πιο δύσκολα τα καταφέρνεις σε κρίσιμες συνθήκες.
Στη Βρετανία, μια χώρα που διαθέτει ισχυρό παραγωγικό μοντέλο, οι υποσχέσεις ειπώθηκαν εύκολα και έπεισαν -όπως ήταν αναμενόμενο και τους πολίτες και τον κομματικό μηχανισμό της σημερινής κυβέρνησης.
Όταν, ωστόσο, ήρθε η ώρα της υλοποίησης, οι… απαντήσεις -συντριπτικά αρνητικές έως άκρως επιθετικές δόθηκαν όχι από τον λαό, όπως θα ανέμενε κανείς σε μια δημοκρατικά διοικούμενη χώρα, αλλά από τις αγορές, με αποτέλεσμα να αποδομηθεί το πολιτικό αφήγημα με το οποίο εξελέγη η σημερινή Βρετανίδα πρωθυπουργός Λιζ Τρας.
Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα από τα όσα συνέβησαν στη Βρετανία; Ένα και μοναδικό: Η πολιτική πειθώ πρέπει να κινείται στα όρια των αντοχών της οικονομίας, να λαμβάνει υπόψη της το κοινό αίσθημα, να οδηγεί σε ασφαλή μονοπάτια, να βασίζεται στη δικαιοσύνη, αλλά και να είναι πραγματιστική.
Στην Ελλάδα υπήρξαν πολιτικοί που εξελέγησαν πείθοντας για το απραγματοποίητο, όπως και άλλοι που δεν εξελέγησαν επιμένοντας στη λογική και τη συνέπεια του ορθού πολιτικού λόγου.
Και στις δύο περιπτώσεις οι επιλογές αυτές του εκλογικού σώματος κόστισαν στην οικονομία και την κοινωνία. Κόστισαν πολύ ακριβά.
Βεβαίως, η ευθύνη του πολιτικού είναι τεράστια όταν επιμένει στο κοινωνικό... μασάζ, όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και την ευθύνη όσων πολιτών επιμένουν να φορούν ωτασπίδες όταν κάτι ακούγεται και δεν αρέσει ή δεν βολεύει.
