Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Ο ορυμαγδός ρωσικών πυραυλικών επιθέσεων κατά του Κιέβου και άλλων ουκρανικών πόλεων σηματοδοτεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία. Παράλληλα, καταρρίπτει και το τελευταίο φύλλο συκής για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, αφού οι βομβαρδισμοί του τελευταίου διημέρου στόχευαν ξεκάθαρα αμάχους και υποδομές. Δεν ήταν «παράπλευρες απώλειες» σε κάποιο στρατιωτικής σημασίας χτύπημα.
Όσο στριμώχνεται από τις ουκρανικές στρατιωτικές επιτυχίες, την απελπισία χιλιάδων Ρώσων που καταφεύγουν στις γειτονικές χώρες για να γλιτώσουν την επιστράτευση και τις πιέσεις των «γερακιών» του Κρεμλίνου, που ζητούν ακόμη πιο σκληρή στάση, τόσο ο Ρώσος πρόεδρος θα καταφεύγει σε τυφλά χτυπήματα, θέλοντας να δείξει στο εσωτερικό πως μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο.
Έχει μάλιστα απειλήσει πως θα συνεχίσει ανάλογες επιθέσεις, αν η Ουκρανία επιτεθεί σε ρωσικό έδαφος, προσμετρώντας πλέον, όπως στην περίπτωση της Κριμαίας και την ανατίναξη της γέφυρας του Κερτς, ως ρωσική επικράτεια και τις πρόσφατες προσαρτηθείσες ουκρανικές περιοχές. Κάθε νόμιμη προσπάθεια της Ουκρανίας να ανακαταλάβει περιοχές της εδαφικής της επικράτειας μπορεί να θεωρηθεί «τρομοκρατική πράξη» από το Κρεμλίνο και να προκαλέσει αντίδραση σαν αυτήν της Δευτέρας.
Αλλά και έξω, κάθε άλλο παρά δείχνει να πηγαίνει καλά ο Πούτιν, κινδυνεύοντας να χάσει τα όποια ερείσματα έχει στον υπόλοιπο, εκτός Δύσης, κόσμο. Η Κίνα, η οποία δεν έχει καταδικάσει τη ρωσική εισβολή και προσπαθεί να επωφεληθεί οικονομικά από την έξοδο των επιχειρήσεων της Δύσης από τη Ρωσία, παίρνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τη Μόσχα, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία της για τις προχθεσινές ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις.
Όλα αυτά χωρίς ορατό το τέλος ενός πολέμου που άγνωστο το τι θα αφήσει γεωπολιτικά και οικονομικά, αν και όποτε σιγήσει η κλαγγή των όπλων.
