Από την έντυπη έκδοση
Toυ Μωυσή Λίτση
[email protected]
Με το που ανακοινώθηκε η επιστράτευση 300.000 εφέδρων από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, διαδηλώσεις κατά του πολέμου στην Ουκρανία ξέσπασαν σε 38 ρωσικές πόλεις. Παρά τις περισσότερες από 1.300 συλλήψεις και την άγρια καταστολή, οι αντιπολεμικές οργανώσεις καλούν σε νέες διαδηλώσεις σήμερα.
Το να διαδηλώνεις στη Ρωσία του Πούτιν σήμερα είναι άθλος. Σε πολλούς διαδηλωτές επιδόθηκε κλήση για στράτευση, ενώ για πολλούς επιφυλάσσονται βαριές ποινές έως και 15 χρόνια φυλάκιση.
Οι διαδηλώσεις του αντιπολεμικού κινήματος στη Ρωσία είναι και η μόνη ελπίδα να σταματήσει ο παράλογος αυτός πόλεμος. Και θα άξιζε τη διεθνή συμπαράσταση, όπως αντίστοιχη συμπαράσταση είχε δοθεί στο παρελθόν σε ανάλογα κινήματα που αντιτάσσονταν σε επιθετικούς πολέμους των χωρών τους.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία φαντάζει δύσκολο να τελειώσει στρατιωτικά, όσες επιτυχίες και να καταγράφει ο ουκρανικός στρατός. Η σχεδιαζόμενη μάλιστα προσάρτηση ουκρανικών περιοχών που έχει καταλάβει ο ρωσικός στρατός, μέσω δημοψηφισμάτων-παρωδία, απειλεί με περαιτέρω κλιμάκωση, πολύ δε περισσότερο που στο τραπέζι έχουν πέσει και πυρηνικές απειλές από τη Μόσχα.
Αλήθεια, τι είδους «ανεξαρτησία» και «Λαϊκή Δημοκρατία» είναι αυτή, όταν οι κάτοικοι περιοχών όπως το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ καλούνται να αποδεχτούν προσάρτηση από ένα άλλο κράτος; Και μάλιστα κράτους που καμία σχέση δεν έχει με «λαϊκή δημοκρατία»-βλέπε ολιγάρχες.
Ελπιδοφόρο μήνυμα εκπέμπεται και από το Ιράν, όπου με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες το θεοκρατικό αντιδραστικό καθεστώς της χώρας δέχεται σοβαρό πλήγμα.
Δεν είναι άλλωστε πρώτη φορά που ο ιρανικός λαός εξεγείρεται. Το 2019 η χώρα είχε και πάλι συγκλονιστεί από μεγάλες κοινωνικές ταραχές που είχε προκαλέσει η αύξηση στις τιμές των καυσίμων.
Για να μην αναφερθούμε στην επανάσταση του 1979 κατά του σάχη, που δυστυχώς αντί για την πολυπόθητη ελευθερία έφερε στην εξουσία τους «χομεϊνήδες».
