Μια χρηματοπιστωτική κρίση ήταν αρκετή για την αποθέωση του σουρεαλισμού.

Ο Σαλβατόρ Νταλί θα μπορούσε να κάνει έναν θαυμάσιο πίνακα με τον «σοσιαλιστή» Τζόρτζ Μπους, τον φιλελεύθερο πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να διακηρύσσει το τέλος του καπιταλισμού-τζόγου και τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν να τον υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες στις Βρυξέλλες, σαν το μάγο με τα δώρα.

Σύμφωνοι, στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι και στην οικονομική κρίση ιδεοληπτικοί, αλλά γιατί δεν παραμερίζονται οι ιδεολογίες όχι μόνο για να σωθεί το σύστημα, αλλά και ανθρώπινες ζωές από τον υποσιτισμό;

«Για να εξαφανίσουμε την πείνα από τον πλανήτη μας αρκούν σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ανθρωπιστικών οργανώσεων 30 δισ. δολάρια το χρόνο, κάτι λιγότερο δηλαδή από το 5% του πακέτου Πόλσον για τη διάσωση των τραπεζών... 2400 χλμ. μακριά από την Γουόλτ Στριτ βρίσκεται η Αϊτή, που κατήντησε πια συνώνυμο της φτώχειας.

Η Αϊτή είναι μακριά από τις χρηματαγορές, γι' αυτό εκεί οι πεινασμένοι πεθαίνουν σιωπηλά», γράφει η «Le Monde».

Κ.Τ.