Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Ακούσαμε με ενδιαφέρον τα όσα δήλωσαν ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από το βήμα της φετινής ΔΕΘ. Ο πολιτικός χρόνος που αναλώθηκε και από τους τρεις υπήρξε υπεραρκετός ώστε να περάσουν τα μηνύματά τους στο ευρύ κοινό, που ήταν και πολλά και σημαντικά.
Όμως, δεν ήταν λίγα και αυτά για τα οποία δεν ακούσαμε το παραμικρό.
Δεν ακούσαμε συγγνώμες για τυχόν λάθη των τριών πολιτικών παρατάξεων. Δεν υπήρξε διάθεση αυτοκριτικής, ιδιαίτερα από τους αρχηγούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, για λανθασμένες επιλογές, για αποφάσεις που είτε δεν έπρεπε να ληφθούν είτε έπρεπε να είναι περισσότερο δραστικές.
Δεν ακούσαμε πάσες για διακομματικές μετεκλογικές συνεργασίες. Όλοι περιχαρακώθηκαν πίσω από τις κομματικές γραμμές τους, εξηγώντας το πώς και το γιατί θα πρέπει να κυβερνήσουν αυτοδύναμα, αν και γνωρίζουν ότι την κρίσιμη στιγμή οι θέσεις τους θα αλλάξουν και θα εκλείψουν οι λόγοι που τους κρατούν σήμερα σε απόσταση.
Δεν ακούσαμε νέες φρέσκες ιδέες για την οικονομία. Δεν υπήρξε καινοτόμος πολιτικός λόγος που θα έκανε τη διαφορά μεταξύ των κομμάτων, των οποίων οι διαχωριστικές γραμμές τείνουν να χαθούν. Που θα έδινε έναν τόνο ανανέωσης, που θα παρακινούσε τους πολίτες να προσέλθουν μαζικότερα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση προκειμένου να επιλέξουν μεταξύ δύο πλήρως διαφοροποιημένων εναλλακτικών.
Δεν ακούσαμε αναφορές για δομικές παρεμβάσεις στην κοινωνία, για ζητήματα που απασχολούν τη μέση οικογένεια και που δεν αγγίζουν κατ’ ανάγκη το πορτοφόλι της, που είναι περισσότερο ποιοτικά και αφορούν την καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που, κακά τα ψέματα, μετά τα μνημόνια, την πανδημία και τον πληθωρισμό έχει πληγεί βαρύτατα.
Δεν ακούσαμε πολλά και ενδιαφέροντα!
