Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Εδώ και εβδομάδες η κυβέρνηση αρνείται να αποκαλύψει τις αιτίες (όσο και τους αυτουργούς) της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, επικαλούμενη απόρρητους «εθνικούς λόγους». Θα μπορούσε κάποιος να δεχτεί καλόπιστα ότι πράγματι οι κρατικές παρακολουθήσεις έγιναν για «εθνικούς λόγους» και ότι όντως τα κίνητρά τους καλύπτονται από το απόρρητο. Και σε αυτή την περίπτωση, όμως, προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα, που απαιτούν ξεκάθαρες -κάθε άλλο παρά απόρρητες- απαντήσεις.
1. Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης και ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Νίκος Ρωμανός άφησαν αρχικά να εννοηθεί σαφώς ότι γνωρίζουν γιατί παγιδεύτηκε το τηλέφωνο του κ. Ανδρουλάκη, αλλά στη συνέχεια ανασκεύασαν. Χθες όμως ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας επιβεβαίωσε ότι ο κ. Γεραπετρίτης γνωρίζει. Τελικά πόσοι και ποιοι στην κυβέρνηση και τη Ν.Δ. γνωρίζουν το περιεχόμενο του φακέλου Ανδρουλάκη;
2. Την προηγούμενη εβδομάδα όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση επικαλέστηκαν το απόρρητο στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας παρά το γεγονός ότι η συνεδρίαση διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών. Όλα δείχνουν ότι σκοπεύουν να κρατήσουν αντίστοιχη στάση και στις απόρρητες συνεδριάσεις της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Τελικά υπάρχει δικαίωμα στο απόρρητο σε απόρρητη διαδικασία; Και αν υπάρχει, πώς θα μάθουν οι Έλληνες τις αιτίες του σκανδάλου όπως έχει συμβεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό;
3. Ο νέος διοικητής της ΕΥΠ Θεμιστοκλής Δεμίρης φέρεται να ενημέρωσε τον πρωθυπουργό σχετικά με όλες τις «νόμιμες» επισυνδέσεις όπου ενδέχεται να περιλαμβάνονται και άλλα πολιτικά πρόσωπα. Θεωρεί η κυβέρνηση ότι αυτή η πολιτική πληροφορία μπορεί να παραμένει εσαεί αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού; Δεν αισθάνεται την υποχρέωση να ενημερώσει σχετικά τους πολιτικούς αρχηγούς, με όλες τις θεσμικές εγγυήσεις, ιδίως εν όψει της προεκλογικής περιόδου;
