Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Έναν χρόνο θα «γιορτάζει» η κρίση με το φυσικό αέριο, όταν στις 9 Σεπτεμβρίου θα συνεδριάσουν οι υπουργοί Ενέργειας των 27 για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης: Τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου 2021, η τιμή του φυσικού αερίου στην αγορά του Άμστερνταμ ξεπέρασε τότε για πρώτη φορά τα 50 ευρώ τη μεγαβατώρα.
Σήμερα, το αέριο έχει «απογειωθεί». Επτά φορές πάνω, κοστίζει. Για να μην θυμηθούμε ότι τον Μάιο του 2020 ήταν μόλις …6 ευρώ η μεγαβατώρα.
Η λεγόμενη «έκτακτη ανάγκη» λοιπόν ισχύει εδώ και 365 ημέρες. Δυστυχώς τα αντανακλαστικά της Ευρώπης αποδείχτηκαν ανύπαρκτα. Δεν λειτούργησαν ακόμη και μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία -πριν από έξι μήνες. Χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να καταλήξουν οι Βρυξέλλες ότι χρειάζεται να μπει πλαφόν στην χονδρεμπορική τιμή. Κάτι που ζητούσε ο Νότος από τον Απρίλιο, αλλά συναντούσε την συμφεροντολογική άρνηση του Βορρά. Τώρα όμως που η Γερμανία και οι άλλες βόρειες χώρες βλέπουν με τρόπο ότι θα τις πάρει η …μπάλα της ύφεσης και του ενεργειακού χάους, ως εκ θαύματος βρέθηκε λύση: Ναι στο πλαφόν, μπροστά στον φόβο ότι δεν μπορεί πλέον να αντέξει η γερμανική βιομηχανία το τεράστιο κόστος του φυσικού αερίου, αρχής γενομένης από την αυτοκινητοβιομηχανία. Ετσι ξεπεράστηκαν λοιπόν οι τελευταίες αντιστάσεις του Βερολίνου-αποτέλεσμα της σχεδόν πλήρους ενεργειακής εξάρτησης της Γερμανίας από τη Ρωσία, μετά τον αποχαιρετισμό στην πυρηνική ενέργεια, που μέχρι πριν από δύο μέρες ήθελε η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς. Αλλά τώρα φαίνεται πώς δεν πρόκειται να κλείσει τα τρία τελευταία πυρηνικά εργοστάσια. Με τη σύμφωνη γνώμη και των Πρασίνων.
Για να καταλάβετε το ειδικό βάρος της Γερμανίας στο παιχνίδι του φυσικού αερίου, απλά σκεφτείτε ότι με τις πρώτες δειλές ανακοινώσεις για πλαφόν, η τιμή στο Άμστερνταμ έπεσε κατά 20%. Αν το είχε κάνει από τον Απρίλιο η Γερμανία δεν θα είχε απογειωθεί η τιμή. Ούτε ο πληθωρισμός θα έσπαγε ρεκόρ δεκαετιών.
Ελλείψει της βούλησης -ή της ικανότητας-οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τώρα βιάζονται να βρουν προφανώς τεχνικές λύσεις. Σε ένα φαινόμενο όμως με έντονο πολιτικό περιεχόμενο, με δεδομένο ότι η κατάσταση στην αγορά θα εξακολουθήσει να κινείται ανεξέλεγκτα όσο συνεχίζεται ο πόλεμος και μαίνονται οι επιπτώσεις του στην Ευρώπη. Άρα το δίλημμα είναι:
Πόλεμος ή κατάπαυση του πυρός;Κυρώσεις και ρωσικά αντίμετρα ή εξεύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης στην Ουκρανία; Επιχειρηματική προτεραιότητα ή νέα χρέη και δημοσιονομικά προβλήματα με έκτακτες επιβαρύνσεις για τη χρηματοδότηση νοικοκυριών και εταιρειών; Ανάπτυξη έστω και αναιμική ή ύφεση;
Η Ευρώπη δυστυχώς ήταν αυτή που βυθίζεται στην κρίση γιατί βρέθηκε στο μέσον του πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Τα υπόλοιπα (δυστυχώς) φαίνεται να είναι συζήτηση, μεταξύ τυρού και αχλαδίου…
