Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το μέλλον είναι γραμμένο στη γλώσσα της φυλής των Κουσούντα, μιας μικρής ομάδας ιθαγενών που ζει διάσπαρτη στο κεντρικό και δυτικό Νεπάλ και αριθμεί μόλις 273 ιθαγενείς, σύμφωνα με του 2011 την απογραφή.
Η γλώσσα τους δεν διαθέτει λέξεις για το «όχι», για κατευθύνσεις, όπως αριστερά ή δεξιά και οι ενέργειες δεν χωρίζονται σε παρελθόν και παρόν.
Δεν υπάρχει «πίσω» και «εμπρός», δεν μπορείτε κανένα από τα μέτρα να αρνηθείτε, σε όποια πολιτική κατεύθυνση κι αν κινηθείτε. Αυτό τουλάχιστον προσπαθούν να μας πουν ο ένας μετά τον άλλο οι ηγούμενοι στην Ευρώπη, υπό τον φόβο κοινωνικών εντάσεων από την ενεργειακή θύελλα και το μπουρίνι ανατιμήσεων αγαθών καθημερινής χρήσης, που μεταβάλλουν άρδην το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και μαζί καθημερινές συνήθειες ετών.
Ο Πρωθυπουργός του Βελγίου προειδοποίησε ότι η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει «πέντε έως δέκα» δύσκολους χειμώνες. Δεν πρόλαβαν να τινάξουν τον ήλιο από πάνω τους ή την άμμο από τις ρώγες των δαχτύλων τους οι Γάλλοι και ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων τούς προειδοποίησε για ανατροπή μεγάλη. «Ξεχάστε την αφθονία και την ανεμελιά», οι κρίσεις, από την Ουκρανία έως την ξηρασία, κάνουν δουλειά.
Παρόν και μέλλον έχουν πολλή ξηρασία, αλλά δεν πάει πίσω και η υποκρισία.
Ας μείνουμε στη Γαλλία και σε ένα παράδειγμα κοροϊδίας. Στην πιο έντονη περίοδο ξηρασίας, που έχει βιώσει η χώρα από τα μέσα του 20ού αιώνα, με περιορισμούς στην κατανάλωση νερού, το γκολφ είναι γκόλφι (πολύτιμο) και ποτίζεται του καλού καιρού.
Επιτρέπεται το πότισμα του χορταριού στα 700 γήπεδα γκολφ, δηλαδή δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων, ακόμη και όταν το επίπεδο ξηρασίας απαγορεύει την άρδευση των καλλιεργειών.
Δεν υπάρχει «πίσω» και «εμπρός» για τους Κουσούντα. Για κάποιους είναι αλλιώς.
