Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Για χρόνια πλάγιαζα αργά. Για δύο εβδομάδες, όμως, «τα μάτια μου έκλειναν τόσο γρήγορα, ώστε δεν πρόφταινα ν’ αναλογιστώ: "Με παίρνει ο ύπνος"». Σ’ αυτό το ταξίδι της ανακάλυψης δεν έψαξα καινούργια μέρη, αλλά καινούργια μάτια και ελεύθερα χέρια. Unplugged, μακριά απ’ όλες τις κινητές και ακίνητες συσκευές, μακριά από πολλαπλές κρίσεις, λεπτές διακρίσεις και μετέωρες εξηγήσεις για παρακολουθήσεις, «τυπικώς ορθές αλλά πολιτικώς εσφαλμένες». Σύγχυση. Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να συμμαζέψω σε λίγες λέξεις την ασυμμάζευτη ιστορία. Σιωπή βγαίνει από τους ήχους και διασκορπίζεται σ’ ένα κρεσέντο μελαγχολίας. Πέφτει, πέφτει ο λόγος, χαράσσοντας με την κίνησή του μίαν πνιγηρή ατμόσφαιρα.
Δεν μπορώ να μιλήσω για την επίδειξη της υποκριτικής τεχνικής, τις υπεκφυγές, τα ακούραστα γλωσσικά παιχνίδια, τις νομοτεχνικές ακροβασίες, τις δεύτερες σκέψεις και τις προβατόσχημες προθέσεις, τα διαπιστευτήρια σε εκλογικά ακροατήρια και τα χλομά πολιτικά αισθητήρια.
Δεν μπορώ ούτε για τα απλά ερωτήματα που προκύπτουν για τον κόσμο των επισυνδέσεων -μάθαμε και μία καινούργια λέξη, παλιά στην ορολογία των τηλεπικοινωνιών- και διασυνδέσεων να μιλήσω, γιατί έχω την αίσθηση ότι θα εξελιχθούν σε ρητορικά και στη δικαστική και την κοινοβουλευτική διερεύνηση θα ερμηνευτούν διασταλτικά. Μέχρι να ξαναγυρίσω στην ανεπισύνδετη πραγματικότητα οριστικά, θα πω μόνο ό,τι άκουσα από νερατζοκόριτσα βιαστικά: Δεν θα μάθουμε τι έγινε τελικά. Ο μίζερος κανόνας χρόνων μάς έχει εκπαιδεύσει αρκετά.
Εκπαίδευση στην απαξίωση, που τ’ αφήνει όλα στη φαντασία και τυραννά την ουσία;
Από εκεί και πέρα, στην πολιτική διάσταση της ιστορίας ουδείς μπορεί να προβλέψει αν θα προστεθούν νέα πρόσωπα, δεδομένα, ανατροπές κι υποτροπές, ούτε πώς θα διαμορφωθούν ισορροπίες και εκλογικές συμπεριφορές. Σε εξαιρετικά δύσκολες εποχές, μάλλον βαρύ αποβαίνει το θέαμα της χώρας, μεταβαλλόμενης σε λιβάδι μυστικής κτηνοτροφίας.
