Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Παρά τον τεράστιο θόρυβο των ημερών (αν όχι και εξαιτίας αυτού) μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα για την υπόθεση των κρατικών υποκλοπών.
Ξέρουμε ότι το ελληνικό κράτος παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη. Δεν γνωρίζουμε όμως για ποιο λόγο και με πρωτοβουλία ποίου. Ο πρωθυπουργός απέφυγε στο τηλεοπτικό μήνυμά του να αποκαλύψει γιατί η αρμόδια εισαγγελέας και η ΕΥΠ άναψαν το πράσινο φως στην παρακολούθηση ενός από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης. Περιορίστηκε σε αόριστες αναφορές σε «εθνικούς λόγους» τις οποίες, όμως, υπέσκαψε την ίδια ώρα ο ίδιος λέγοντας ότι η υπόθεση δεν πρέπει να αποτελέσει «κατασκοπευτικό θρίλερ».
Σε ανάλογο σκοτάδι βρισκόμαστε όμως και ως προς τους εντολείς των παρακολουθήσεων. Οι συνωμοσιολογικές διαρροές περί αιτήματος μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας και της Αρμενίας για «κάτι Κινέζους» διαψεύστηκαν άμεσα από τις αρμόδιες πρεσβείες, σκοτώνοντας και αυτό το φθηνό αφήγημα εν τη γενέσει του.
Το τελευταίο οχυρό που φαίνεται να έχει απομείνει στην κυβέρνηση για τη διατήρηση της κοινής γνώμης στο σκοτάδι είναι το παιδαριώδες επιχείρημα: «Δεν κάνει να σας πούμε». Και από κοντά το αμίμητο: «Αν θέλει ο κ. Ανδρουλάκης να έρθει να του πούμε γιατί τον παρακολουθούσαμε».
Όπως τόνισαν, όμως, προσφυώς χθες οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας, η παρακολούθηση Ανδρουλάκη «δεν αφορά μόνο το προστατευόμενο ατομικό δικαίωμα αλλά συνδέεται άμεσα και με τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δεν είναι υπόλογη μόνο απέναντι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλά και στον λαό, ο οποίος έχει δικαίωμα να γνωρίζει γιατί παρακολουθούνταν απόλυτα νομοταγείς πολιτικοί και δημοσιογράφοι.
