Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Ένας ακόμη…υπερήρωας της πολιτικής, ο Μάριο Ντράγκι, οδηγήθηκε στην παραίτηση, με την Ιταλία να θυμίζει μια από τα… παλιά, τότε που άλλαζε κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα…
Ο «σούπερ Μάριο» κέρδισε το προσωνύμιο αυτό με την περιβόητη ρήση του «η ΕΚΤ θα κάνει οτιδήποτε χρειαστεί», διασώζοντας την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα από την κατάρρευση, ως πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας το 2011. Ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης στην Ιταλία το 2021. Ως «τεχνοκράτης» και «σωτήρας του ευρώ» θα κατάφερνε υποτίθεται να φέρει την Ιταλία στον… ίσιο δρόμο των μεταρρυθμίσεων, της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας.
Το «πείραμα Ντράγκι» είχε δοκιμαστεί με παρόμοια επιχειρήματα και στην Ελλάδα το 2011, με την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ο άλλοτε αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Λουκάς Παπαδήμος, σχημάτιζε κυβέρνηση με την τρικομματική στήριξη των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ. Η θητεία του στην ΕΚΤ και οι σχέσεις του με το Βερολίνο θεωρούνταν εχέγγυα για να βγει η χώρα μας από την κρίση… Η συνέχεια είναι γνωστή…
Ο Ντράγκι δεν είναι ο μόνος «υπερήρωας» στην πρόσφατη πολιτική και οικονομική ιστορία που αποκαθηλώνεται υπό το βάρος των εξελίξεων.
Λίγοι ίσως θυμούνται τον «σούπερμαν» Άλαν Γκρίνσπαν, τον πρώην πρόεδρο της αμερικανικής Fed, που με τους περιβόητους χρησμούς του για τα επιτόκια είχε υποτίθεται καταφέρει να αποτρέψει τα χειρότερα όταν η χρηματιστηριακή φούσκα έσκαγε. Η διαπίστωσή του για την «υπερβολική ευφορία» που διακατείχε τη Γουόλ Στριτ στα μέσα του ’90 άφησε εποχή.
Ο επί σχεδόν δύο δεκαετίες «σωτήρας» της αμερικανικής οικονομίας θεωρήθηκε ένας από τους υπαίτιους για την κατάρρευση της στεγαστικής φούσκας στις ΗΠΑ, που οδήγησε με τη σειρά της στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και το ξέσπασμα της μεγαλύτερης από την εποχή του ’30 οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα δεν αντιμετωπίζονται με «υπερήρωες τεχνοκράτες», αλλά με ουσιαστική αλλαγή πολιτικής.
