Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Η πρώτη επιτοκιακή αύξηση της ΕΚΤ εδώ και μία δεκαετία ωχριά ως γεγονός μπροστά στα διάφορα σενάρια με τις ροές ρωσικού φυσικού αερίου. Η 23η Ιουλίου θεωρείται πιο σημαντική από τη συνεδρίαση της ΕΚΤ την 21η Ιουλίου, αφού η επαναλειτουργία ή όχι του αγωγού Nord Stream 1, που σταμάτησε τις ροές του για συντήρηση 10 ημερών, θα επηρεάσει τα πάντα: πληθωρισμό, κόστος διαβίωσης, νομισματική πολιτική, ευρώ και οικονομία.
Το θέμα είναι ότι όλα έχουν γίνει τόσο αλληλοεξαρτώμενα, που εν τέλει καμία πολιτική δεν μπορεί ουσιαστικά να επιδράσει θετικά στο σύνολό της. Η αύξηση του πληθωρισμού, σε συνδυασμό με την πτώση του ευρώ σε χαμηλό 20ετίας έναντι του δολαρίου, προϋποθέτει μία πολύ πιο επιθετική αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ, η οποία όμως κινδυνεύει να οδηγήσει την οικονομία της Ευρωζώνης σε ύφεση. Συνεπώς, οι ίδιες οι πολιτικές αυτοαναιρούνται μέσα στο σημερινό σύνθετο και άκρως αντίξοο περιβάλλον.
Μήπως τελικά είναι αργά και ζούμε ήδη αυτό που κάποιοι αναλυτές έχουν αποκαλέσει αυτοεκπληρούμενη προφητεία; Που σημαίνει ότι όποιο μέτρο κι εάν ληφθεί από τους διαμορφωτές πολιτικής, η ύφεση δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, το είπε καθαρά, ότι η κρίση του κόστους διαβίωσης θα γίνει χειρότερη, με μία περαιτέρω μείωση της προσφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη να πυροδοτεί παγκόσμια ενεργειακή κρίση και να οδηγεί πολλές οικονομίες σε ύφεση. Και ενώ το ΔΝΤ είναι της άποψης ότι «η άμεση δράση για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού θα βλάψει λιγότερο απ’ ό,τι μία δράση που μετατίθεται για αργότερα», αυτή τη στιγμή θεωρεί ότι περαιτέρω επιτοκιακές αυξήσεις θα πλήξουν την ανάπτυξη και την απασχόληση σε ολόκληρο τον κόσμο. Και η ΕΚΤ δεν έχει ακόμη αρχίσει... Τα πράγματα, όπως φαίνεται, έχουν πάρει τον δρόμο τους.
