Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
H δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε, σε δημόσια θέα και εν ώρα προεκλογικής ομιλίας, ανοίγει βαθιά πληγή για την Ιαπωνία. Όχι μόνον γιατί ο Άμπε ήταν εμβληματική -καίτοι αμφιλεγόμενη- πολιτική προσωπικότητα για τη χώρα, αλλά κυρίως γιατί η ένοπλη βία, και ειδικά η πολιτική ένοπλη βία, βρισκόταν μέχρι χθες εντελώς έξω από την κουλτούρα της Ιαπωνίας.
Στην πραγματικότητα, η χθεσινή δολοφονία δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιαπωνική ιστορία. Η μοναδική ίσως περίπτωση με σχετικές αναλογίες ήταν η δολοφονία του δημάρχου του Ναγκασάκι το 2007, η οποία όμως είχε συνδεθεί με τη Γιακούζα, δηλαδή την ιαπωνική μαφία και το συνδικάτο του οργανωμένου εγκλήματος.
Η συλλογική συνείδηση στην Ιαπωνία έχει -ή, τουλάχιστον, είχε έως χθες- ως βασικό σημείο αναφοράς την πεποίθηση ότι οι πολίτες της χώρας ζουν σε μια απολύτως ασφαλή κοινωνία. Η κατοχή όπλων υπόκειται σε απαγορεύσεις πιο αυστηρές ακόμη και από εκείνες της Ευρώπης και ουδείς Ιάπωνας μπορούσε μέχρι χθες να διανοηθεί ότι ένας πολιτικός του διαμετρήματος του Άμπε θα βρισκόταν στο στόχαστρο οπλισμένου δολοφόνου.
Ένας επιπλέον λόγος γι’ αυτό ίσως είναι πως ο Άμπε, ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς στον πλανήτη που έδωσε το όνομά του σε μια παγκόσμια οικονομική «σχολή», τα «Αbenomics», είχε συνδέσει την πορεία του με τον προοδευτικό μετασχηματισμό της Ιαπωνίας.
Ήταν εκείνος που έσπασε τα ταμπού για τη θέση της γυναίκας στην ιαπωνική αγορά εργασίας και, κυρίως, ο πολιτικός που με τα «Abenomics» είχε δείξει έναν διαφορετικό δρόμο στη διαχείριση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης: αντί για λιτότητα, εφάρμοσε το τριπλό μίγμα υπερχαλαρής νομισματικής πολιτικής, αύξησης των κρατικών δαπανών και παράλληλων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Για όλους αυτούς τους λόγους, και σε ημέρες νέας παγκόσμιας κρίσης, η δολοφονία του Άμπε προκαλεί σοκ εντός και εκτός ιαπωνικών συνόρων.
