Από την έντυπη έκδοση
Της Δανάης Αλεξάκη
[email protected]
Στα μπακάλικα της γειτονιάς αγόραζες με την οκά τα,όσπρια και το αλεύρι, γέμιζες την νταμιτζάνα με τσίπουρο ή κρασί και έπαιρνες το τυρί και τις ελιές τυλιγμένα σε εφημερίδα ή λαδόκολλα και όλα έμπαιναν στο δίχτυ για τα ψώνια. Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα ήταν μηδαμινό. Κάποιες ευρωπαϊκές καταναλωτικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις φέρεται να θέλουν να επαναφέρουν τις παλιές αυτές πρακτικές και κατέθεσαν αίτημα προς την Κομισιόν για να επιτραπεί η πώληση στη λιανική αγορά χύμα ελαιόλαδου, που θα οδηγήσει στη μείωση των συσκευασιών. Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Βιομηχανιών Ελαιόλαδου FEDOLIVE, μέλος της οποίας είναι και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Τυποποίησης Ελαιόλαδου, ζήτησε από την Ε.Ε. την απόρριψη του σχετικού αιτήματος τροποποίησης του ισχύοντος πλαισίου των κανόνων εμπορίας ελαιόλαδου.
Οι φωνές που αξιώνουν παντός τύπου upcycling πρακτικές στην καθημερινότητα είναι σεβαστές και πρέπει να ενδυναμωθούν. Οι πρακτικές, ωστόσο, που προτείνονται πρέπει να εξασφαλίζουν την υγειονομική ασφάλεια και την προστασία της οικονομίας. Το «χύμα» δεν περνά από τις διαδικασίες πιστοποίησης ποιότητας, ούτε νοθείας, ούτε εξασφαλίζει τη σωστή συσκευασία που αποτρέπει την αλλοίωση. Το «χύμα» δεν μπορεί να ιχνηλατηθεί σε κανένα στάδιο. Το «χύμα» δεν ακολουθεί βέλτιστες πρακτικές βιωσιμότητας. Το «χύμα» δεν ελέγχεται όχι μονάχα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά ούτε και στα οικονομικά. Το «χύμα» αποτελεί ένα «πεδίον δόξης λαμπρόν» για την παραοικονομία. Το «χύμα» δεν συνοδεύεται από παραστατικά, δεν φορολογείται όπως του πρέπει και βέβαια δεν αποφέρει τα προσδοκώμενα στα δημόσια ταμεία. Το «χύμα» δεν παίζει με τους σωστούς όρους ανταγωνισμού και απειλεί τη βιωσιμότητα των επώνυμων τυποποιημένων προϊόντων. Το «χύμα» δεν επιστρέφει καμία υπεραξία στην εγχώρια παραγωγή.
Οι καταναλωτές έχουν τη δύναμη να απαιτήσουν από τις επιχειρήσεις επώνυμων τυποποιημένων προϊόντων ακόμα πιο ορθές πρακτικές παραγωγής σε όλα τα στάδια. Οι οργανώσεις έχουν τη δυναμική να ελέγχουν και να καταγγέλλουν τις κακές πρακτικές. Το brand κουβαλάει ευθύνη. Το «χύμα» δεν έχει ταυτότητα, άρα δεν έχει την ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον, ούτε στον καταναλωτή, ούτε στην οικονομία.
