Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Δεν της φαίνεται, αλλά η συνεδρίαση της Πέμπτης είναι από τις πιο σημαντικές για την ΕΚΤ. Όχι επειδή θα σημάνει το τέλος του προγράμματος ομολόγων, ούτε επειδή θα επιβεβαιώσει την έναρξη του νέου γύρου επιτοκιακών αυξήσεων για πρώτη φορά εδώ και μία περίπου δεκαετία. Αυτά είναι ήδη προεξοφλημένα. Το θέμα είναι αυτό που συζητιέται και όπως φαίνεται προετοιμάζεται εδώ και καιρό. Το πόσο σύμφωνα όμως είναι τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΚΤ για να το υποστηρίξουν είναι αυτό ακριβώς το διακύβευμα της συνεδρίασης.
Τον τελευταίο καιρό οι αγορές κρατικών ομολόγων ακολουθούν αλλεπάλληλες ρευστοποιήσεις, με τις αποδόσεις σταθερά ανοδικές, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, που έχουν προσωρινό μόνο χαρακτήρα. Αναμφισβήτητα ο φόβος των επιτοκιακών αυξήσεων ήρθε για να μείνει, παρά τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις της προέδρου, Κριστίν Λαγκάρντ, ότι δεν θα επιτρέψει μεγάλες αποκλίσεις όσον αφορά τις χρηματοοικονομικές συνθήκες και γι’ αυτό είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να κάνει ό,τι χρειαστεί για να αποφευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Μήπως ήρθε η ώρα τού «ό,τι χρειαστεί» της Λαγκάρντ, μια επανάληψη της περίφημης φράσης του Μάριο Ντράγκι στη χρηματοοικονομική θύελλα του 2012; Δεν αποκλείεται, υποστηρίζουν κάποιοι αναλυτές.
Χθες διέρρευσε στις αγορές ότι η ΕΚΤ εξετάζει νέο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων για να συγκρατήσει τις αποδόσεις και τα spreads στις πλέον ευάλωτες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η ευελιξία που θα έδιδαν οι επανεπενδύσεις ομολόγων, όπως είχε αποφασιστεί στη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου του 2021, αποδεικνύεται ότι πλέον δεν αρκεί. Κάτι το οποίο είχε από την αρχή υποψιαστεί ο ευρωπαϊκός Νότος και ασκούσε πιέσεις για κάτι περισσότερο. Πόσο αυτό είναι εφικτό; Τα «γεράκια» ζητούν να γίνει υπό όρους και σίγουρα δεν το θέλουν.
Θα φύγει λοιπόν μια στήριξη για να έρθει μια άλλη; Συνήθως, η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ έτσι λειτουργεί τα τελευταία χρόνια. Και η Λαγκάρντ έχει δείξει ότι μπορεί να κρατά τις ισορροπίες.
