Ο δρόμος της Φινλανδίας και της Σουηδίας προς το ΝΑΤΟ έγινε την Τετάρτη πιο επίσημος, με τις δύο χώρες να καταθέτουν αίτημα για ένταξη στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Την ίδια όμως που οι δύο χώρες αφήνουν πίσω τους δεκαετίες ουδετερότητας, η Τουρκία παίζει ένα σκληρό παιχνίδι. Είναι η μόνη χώρα- μέλος του ΝΑΤΟ που έχει εκφράσει αντιρρήσεις για την διεύρυνση της συμμαχίας, απειλώντας με βέτο.

Αρκετοί έχουν κατηγορήσει την Άγκυρα ότι βρήκε ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, παζαρεύοντας κάποια πράγματα προς όφελός της. Είναι σε θέση όμως να πιέσει αρκετά;

Όχι, απαντάει το gzeromedia, προβλέποντας πως το κακό παιδί του ΝΑΤΟ αναμένεται να υποχωρήσει τελικά χωρίς πολύ μεγάλη φασαρία, αφού εξασφαλίσει κάποιες παραχωρήσεις.

Μάλιστα, όπως παρατηρεί, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική για την Τουρκία συγκριτικά με το 2020, όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άνοιγε πολλά μέτωπα παράλληλα (με την ΕΕ για τις γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, με τον Εμανουέλ Μακρόν για τις απόψεις του για το ριζοσπαστικό Ισλάμ, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για τους ρωσικούς πυραύλους, με τη Ρωσία για τη Συρία; και με τη Σαουδική Αραβία για τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι).

Σύμφωνα με το gzeromedia, από το 2020 έως σήμερα έχουν αλλάξει κάπως τα πράγματα για τον Ενρτογάν, γι’ αυτό και δεν θεωρείται ότι θα τραβήξει πολύ το σχοινί με το ΝΑΤΟ. Τι έχει αλλάξει; Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα στο εσωτερικό της χώαρς, μια οικονομία που πλησιάζει στο χείλος της κατάρρευσης.

«Η Τουρκία απλά δεν έχει την πολυτέλεια να τσακωθεί με κανέναν», σχολιάζει χαρακτηριστικά.

Ο πληθωρισμός της χώρας έφτασε πρόσφατα στο 70%, κυρίως λόγω της υποτίμησης του τοπικού νομίσματος, το οποίο έχασε το 44% της αξίας του έναντι του δολαρίου ΗΠΑ το 2021. Ωστόσο, ο Τούρκος ηγέτης συνεχίζει να αψηφά την οικονομική «λογική» διατηρώντας τα επιτόκια χαμηλά, γεγονός που επιδεινώνει το πρόβλημα.

Βέβαια, η τουρκική οικονομία βρισκόταν ήδη σε δεινή θέση όταν ο Ερντογάν ξεκίναγε «πολέμους» σχεδόν πριν από δύο χρόνια. Τότε όμως μπόρεσε να κερδίσει πολιτικούς πόντους στο εσωτερικό του, δείχνοντας ότι είναι ο σκληρός ηγέτης που επιτέθηκε στο εξωτερικό, αναφέρει το gzeromedia.

Σήμερα χρειάζεται (οικονομική) βοήθεια από ξένους φίλους για να βγάλει την Τουρκία από το οικονομικό της χάλι, συνεχίζει. Και πολλοί από αυτούς τους φίλους βρίσκονται στη γειτονιά της Τουρκίας. Αυτό εξηγεί τις πρόσφατες κινήσεις του Ερντογάν να τακτοποιήσει τα πράγματα με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - στα οποία βασίζεται η Άγκυρα για επενδύσεις για την αναζωογόνηση της τουρκικής οικονομίας.  

Αλλά οι ανάγκες της Τουρκίας δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο με χρήματα από τον Κόλπο, επομένως οι Τούρκοι βαδίζουν επίσης σε τεντωμένο σκοινί μεταξύ των δυτικών συμμάχων τους και της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Στο μέτωπο του πολέμου, η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως μεσολαβητής, και είναι από τις λίγες χώρες που απολαμβάνουν θερμούς δεσμούς τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Ουκρανία, προσπαθώντας να διατηρήσει καλές σχέσεις και μετα δύο μέρη.

Αλλά η ένταξη στο ΝΑΤΟ έχει κάνει πιο δύσκολη την εξισορροπητική πράξη της Τουρκίας. Μερικά μέλη της συμμαχίας αγανακτούν με τον Ερντογάν επειδή:

• έγινε πολύ φιλόξενος με τον Βλαντίμιρ Πούτιν από τη στιγμή που η Ρωσία συμφώνησε να πουλήσει στην Τουρκία πυραύλους S-400 - τους οποίους οι Τούρκοι δεν θα δώσουν στην Ουκρανία, παρά το αίτημα της Ουάσιγκτον –
• υποψιάζονται ότι η Τουρκία θα βοηθήσει τη Ρωσία να παρακάμψει τις κυρώσεις, και
• βλέπουν ρωσικό δάκτυλο στις απειλές του προς τη Φινλανδία και τη Σουηδία.

Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρότερες πιθανότητες ότι η Τουρκία θα στραφεί τελικά προς τη Δύση επειδή είναι απελπισμένη για αμερικανικές και ευρωπαϊκές επενδύσεις — ακόμη περισσότερο εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακωθεί και οι ρωσικές κυρώσεις γίνουν σκληρότερες, καταλήγει το gzeromedia.

naftemporiki.gr